Kategori arşivi: Metin Vaazlar

09.02.2020

Kardeşler, yüreği kederli birinin durumunu bilir misiniz? Sürekli arzu ettiği, keder duyduğu bir konu varsa, rahat edemez ve hep o konu üzerinde düşünür, taşınır, plan yapar, harekete geçer. Tanrı’nın yüreğinden kopup gelen bir feryat var. Ve bu feryat her gün bizim yüreğimizde hiç durmadan çınlayıp duruyor. Bu feryat şudur: “Benim varlığım, huzurum olmaksızın niçin tatmin olmaktasınız; benimle yakın ve içten bir ilişki varken neden benden uzaksınız?

Yakup 4:8’de tüm insanlığa yapılan en büyük davet vardır: “Tanrı’ya yaklaşın, O da size yaklaşacaktır.” Bir an bunu düşünelim: Evrenin, yeryüzünün, içinde yaşayan her şeyin, meleklerin vs. yaratıcısı bizim varlığımızı talep ediyor ve bizimle yakın ve içte bir ilişki kurmayı arzuluyor. Bu Tanrı’nın değişmeyen arzusudur. Davet eden kendisidir ve çocuklarının O’nu tanımasını ister.İnsan günah düştüğünden beri bu yakın ilişkiye giden yolu açmak binlerce yıla ve hem insanlığın hem de Tanrı’nın ödediği büyük bedellere mal oldu.

Adem Rab’bi açıkça tanıyordu; ama günahtan ötürü veya itaatsizlik yüzünden Tanrı’nın yüceliğinden uzaklaştı ve onun yazgısını tüm insanlar paylaştı. Herkes günah işledi ve Tanrı’nın yüceliğinden yoksun kaldı. O’nun yüceliğinden yoksun kalmak, O’nunla olması gerektiği gibi bir ilişki kuramamamız demektir. Artık insanlar Adem’in Tanrı’yı ilk başta gördüğü gibi göremez ve tanıyamaz oldular. O’na yaklaşmaktan acizdik.

Yer 30:21’de Kim canı pahasına yaklaşabilir bana? diyor RAB

Gene Yas.4:24’te “Tanrınız RAB yakıp yok eden bir ateştir; kıskanç bir Tanrı’dır.”

Görüyoruz ki, Günahkar, tövbe edip lütuf bulmamış bir canın Tanrı’ya yaklaşması olanaksızdır. İnsan Tanrı’ya yaklaştığını sanabilir, ama O’nu olduğu gibi gören kişiler durumlarının ne korkunç olduğunu fark ediyorlar. Örneğin Yeşaya görkemli Rab’bi bir görümde tahtıhda gördüğü zaman “Vay başıma! Mahvoldum” dedim, “Çünkü dudakları kirli bir adamım, dudakları kirli bir halkın arasında yaşıyorum. Buna karşın Kral’ı, Her Şeye Egemen RAB’bi gözlerimle gördüm’ dedi. İşte Tanrımızın kutsallığı önünde günahlı insanın durumu budur.

Buna karşın Babamız büyük bir tutkuyla ve şefkatle bizi bu korkunç ayrılıktan kurtarmak istedi. Bunun için sevgili Oğlu İsa’yı gönderdi. Rab İsa başlangıçtan beri Baba ile birlikteydi. Tanrı İsa’yı Rab olarak kabul ettiğimizde bizi karanlıktan özgürlüğe kavuşturmak amacıyla günahın cezasının bedelini ödesin diye insan oldu. Ve artık İsa Mesih’le birlikte O’nu her bakımdan tanımamız için kapı açılmıştır.

Rab herkesi, ama herkesi Oğlu’nun kanının kefaretiyle kurtulmaya davet ediyor. İnsanlar arasında ayrım yapmıyor. Mısır’dan Çıkış’ta son belayı hatırlıyor musunuz. Rab Mısır’ın üzerinden geçti ve Mısır’da doğan ilk çocukların canını aldı. Ancak kapısının üzerinde ve yanlarına kurban kanı sürülmüş olan evlerin üzerinden geçip gitti ve evin içinde kim var diye bakmadı. Evde kim varsa ölümden kurtuldu.

Gene çölde İsrailliler’i yılanlar soktuğunda Musa tunç bir yılan yaptı ve her kim o yılana bakarsa yaşadı.

İsa Mesih verdiği benzetmede bir kralın oğlu için şölen yaptığını ve davetliler gelmediği zaman kör topal kimi bulursanız çağırın dediğini okuyoruz.

Yani Kutsal Kitap bize Tanrı’nın kurtaracağı insanlar arasında belli nitelikler, iyi, kötü, eğitimli, eğitimsiz, yoksul, zengin vs. gibi özellikler aramadığını, bütün insanları davet ettiğini görüyoruz. Eğer bir ayrım yapmış olsaydı vah halimize. Tek koşul imandır. Tanrı’nın sözüne inanmak ve uygulamaktır. İman edersek Tanrı’nın yüceliğini görürüz. Bu müthiş bir şeydir. Bu nedenle bu daveti her insana verilmiş bir haktır. Bu daveti insanlar işitmelidir. Tanrımız davet eden ve ilişki kurmak isteyen bir Rabdir.

Ve Tanrı davet etme kültürünü ve yakın ve içten ilişki kurma tutkusunu halkına aşılamak istiyor. Tanrımız önce kendisiyle ve sonra da birbirimizle canlı ve sıcak bir ilişki ve iletişim kurmamızı istiyor. Tanrı her yeniden doğan çocuğunun O’nu derinden ve yakın bir şekilde tanımasını arzu eder! Bu bizi heyecanlandırmalıdır! Bizler yüreği çocukları için sızlayan Babamız yaşayan Tanrı’ya hizmet ediyoruz. O karşılıklı iletişimi arzular. Pavlus Korint’te imanlılara şöyle demiştir. 1Koritliler 12:2-3 “Biliyorsunuz, putperestken şöyle ya da böyle saptırılıp dilsiz putlara tapmaya yöneltilmiştiniz.”

Burada Pavlus gerçek Tanrı ile putlar arasındaki ana farklılıklardan birine işaret eder. Putlar dilsizdir, halbuki yaşayan Tanrı konuşur ve bizim dikkatimizi çeker.

Kutsal Kitap’ta Tanrı’nın insanlarla nasıl dikkatini çektiğine ve insanların nasıl tepki gösterdiğine dair bazı örnekler var. O zaman birinci olarak Tanrı’nın Musa’ya nasıl konuştuğuna bir bakalım:

Çıkış 3:1- 4 “Musa kayınbabası Midyanlı Kâhin Yitro’nun sürüsünü güdüyordu. Sürüyü çölün batısına sürdü ve Tanrı Dağı’na, Horev’e vardı.

Çıkış 3:2 RAB’bin meleği bir çalıdan yükselen alevlerin içinde ona göründü. Musa baktı, çalı yanıyor, ama tükenmiyor.

Çıkış 3:3 “Çok garip” diye düşündü, “Gidip bir bakayım, çalı neden tükenmiyor!”

Çıkış 3:4 RAB Tanrı Musa’nın yaklaştığını görünce, çalının içinden, “Musa, Musa!” diye seslendi. Musa, “Buyur!” diye yanıtladı.

Burada Musa kayınbabasının sürüsünü giderken baktı ve RAB yanan ama tükenmeyen bir çalıdan yükselen alevlerin içinden ona göründü. Yani Musa’nın dikkatini çekti ve Musa gördüğü varlığa uygun karşılık verdi, “Gidip bir bakayım” dedi. Ve RAB Tanrı Musa’nın yaklaştığını görünce “Musa!” diye seslendi. Musa uygun bir karşılık vermeseydi, aleve yaklaşmasaydı RAB uzaktan ona seslenecek miydi? Bence seslenmezdi.Tanrı Musa’ya koyunları ağıla koyduktan sonra nispeten daha rahat bir zamanında görünmedi. Aslında Musa için uygun olmayan bir zamanda göründü. Musa ”Sürüden uzaklaşırsam koyunlar her tarafa dağılabilir, sürüyü toplamak saatlerimi alacak” diye düşünebilir ve çalıya hiç yaklaşmayabilirdi, ama o zaman Rab ona konuşmazdı.

Şimdi de 2. örnek olarak samuel’e bir bakalım. 1Samuel 3. bölümdeki o hikayeyi hepimiz biliyoruz. Annesi tarafından RAB’be adanan Samuel bir gece yatağına uzandığında RAB ona Samuel, Samuel diye sesleniyor, Samuel kahin Eli’nin kendisini çağırdığını düşünerek onun yanına gider ve bu olay üç kez tekrarlanır! Ve en sonunda kahin Eli’nin öğüdüyle Samuel, “Konuş kulun dinliyor” deyince RAB kendisini tanıttı ve gelecekle ilgili bilgi verdi. Tanrı farklı bir şey yapabilirdi, “Samuel boşuna yorulma, seninle konuşmak isteyen Eli değil, Ben RAB’bim” diyebilirdi. Ancak Samuel uygun bir karşılık vermeliydi ve bunun yolunu kahin Eli’den öğrendi. “Buyur, kulun dinliyor” dedi. Tanrımız dikkatimizi çeker, ama konuşmak için bizim yüreğimiz hazır olmalı ve uygun bir karşılık vermeye istekli olmalıyız. Tanrı’yı aramakta, O’na yaklaşmakta ve dinlemekte arzulu ve gayretli olmalıyız. Tanrı dikkatimizi çektiğinde fırsat kaçırmak kederli bir olaydır. Tanrı’nın bu yöntemini Yeni Antlaşma’da da görüyoruz.

Üçüncü örnek olarak İsa Mesih’i vermek istiyorum.İsa beş bin kişiyi beş ekmek ve iki balıkla doyurduktan sonra öğrencilerinin kayığa binip karşı yakaya geçmesini istedi. O da dua etmek için dağa çıktı. Sonrasını Markos 6:47-48’den okuyalım: Akşam olduğunda, tekne gölün ortasına varmıştı. Yalnız başına karada kalan İsa, öğrencilerinin kürek çekmekte çok zorlandıklarını gördü. Çünkü rüzgar onlara karşı esiyordu. Sabaha karşı İsa, gölün üstünde yürüyerek onlara yaklaştı. Yanlarından geçip gidecekti.

Buradaki “Yanlarından geçip gidecekti” ifadesine dikkat edelim. Buna daha önce dikkat etmiş miydiniz? Yani İsa, öğrencilerin durumunu, dalgalarda kürek çekmekte zorlandıklarını görmesine ve onlara yaklaşmasına rağmen “yanlarından geçip gitme niyetindeydi.” Ama İsa’yı görünce bağrıştılar ve İsa onlara “Cesur olun, korkmayın” diye seslendi. Matta İncili’nde Petrus’un da İsa’nın buyruğu üzerine tekneden indiğini ve ona doğru yürüdüğünü okuyoruz. Sonra İsa tekneye binip onlara katılınca fırtına dindi.

Yani burada İsa’ya bağrışıp seslenmeseydi, O yürümeye devam edecekti. Onlara yakın bir noktadan geçip önce dikkatlerini çekti ve yakınlarda olduğunu onlara gösterdi ve kendisini çağırmalarını bekledi. Aksi halde onlarla zorla gitmeye çalışmayacaktı.

Bu örneklerden de gördüğümüz gibi Tanrı dikkatimizi çekerek bize doğru bir adım atıyor ve O’na uygun karşılığı verip O’nu çağırırsak ve O’na yaklaşırsak bize daha çok yaklaşacaktır. O’na uygun karşılık vermediğimiz zaman zorla içeri girmeyecek. Yani Rab bizim O’na acıkmamızı, O’na yaklaşmamızı, O’nu aramamızı ister. O’na yakarmamızı ister. Çünkü O zaman O’nun yüreğimize fısıldadığını ve bize açıkça konuştuğunu duyacağız.

Sevgili kardeşler, bugünkü teşviğim budur.

Tanrımız’ın sevgili dolu yüreğinden akıp gelen tutkulu bir arzu bizimle derinden ilişki kurmak ve bize konuşmaktır. Tanrı halkına konuşur ve onları yönlendirmek ister. Eğer Tanrı bugün dikkatimizi çekiyorsa, bize bazı işaretler veriyorsa ki her zaman bunu yapıyor, o zaman O’na doğru bir adım atıp uygun bir karşılık verelim. O zaman “Tanrı’ya yaklaşın; O da size yaklaşacaktır” vaadinin ne kadar doğru olduğunu deneyim edeceğiz. Çünkü Tanrı’nın sözünde bunu vaat etmektedir.

Bazı teşvik ayetleri:
Mez.73:28 Bedenim ve yüreğim tükenebilir, Ama Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek. Kuşkusuz yok olacak senden uzak duranlar, Ortadan kaldıracaksın sana vefasızlık edenleri. Ama benim için en iyisi Tanrı’ya yakın olmaktır. Ondan uzak duranlar yok olacak, ama O’na yaklaşanlar merhamet bulacaktır.

Yeşaya 25:6-9 Her Şeye Egemen RAB bu dağda Bütün uluslara yağlı yemeklerin Ve dinlendirilmiş seçkin şarapların sunulduğu Zengin bir şölen verecek. Bütün halkların üzerindeki örtüyü, Bütün ulusların üzerine örülmüş olan örtüyü Bu dağda kaldıracak. Ölümü sonsuza dek yutacak. Egemen RAB bütün yüzlerden gözyaşlarını silecek. Halkının utancını bütün yeryüzünden kaldıracak. Çünkü RAB böyle diyor. O gün diyecekler ki, “İşte Tanrımız budur; O’na umut bağlamıştık, bizi kurtardı, RAB O’dur, O’na umut bağlamıştık, O’nun kurtarışıyla sevinip coşalım.”

Rab’bin davetini kabul edin, O sizin dikkatinizi çekiyor.

Rab’be yaklaşın, O sizin dikkatinizi çekmek istiyor.

Sevdiklerimizin dikkatini çekmek isteriz. Tanrı da bizi sevdiği için böyle yapıyor, çünkü bizi bereketlemek istiyor.

03.11.2019

Ünlü bir vaiz Billy Graham bir keresinde şöyle demiştir, “Tüm Hristiyanların %95’i yenik Hristiyan hayatları sürüyor.” Böyle bir şey olabilir mi? Peki ya siz? Hangilerimiz galip, hangilerimiz yenik Hristiyanlarız? Bazen Hristiyan hayatının işe yaramadığını hissettiğiniz oluyor mu? Kendinizi zayıf hissediyor musunuz? Hayal kırıklığına uğramış? Yenilmiş? Ama neden? Hristiyan yaşamının “bol” olması gerekmiyor muydu? Bunu düşünmek için Hristiyan hayatının başlıca dört alanına bakalım.

1.Kutsal Kitap çalışması…

2.Dua…

3.Paydaşlık…

4.Tanıklık

Genellikle Hıristiyan en büyük kaynağının Kutsal Kitap çalışması olduğunu düşünürüz. Bunu nasıl yaparız? Her gün Kutsal Kitabı okumaya çalışarak ve her gün okumamıza sadık kalarak Hristiyan hayatımızda gelişmeler bekleriz. Ve bu bize ne kazandırır? Bu bize ilerlememiz gereken yönü gösterir, sağduyu ve anlayış kazandırır. Kutsal Kitap çalışmasının arkasından Hıristiyanlığın en büyük ikinci kaynağının dua olduğunu düşünürüz. Peki, bunu nasıl yapacağız?   1.Selanikliler 17 bize sürekli dua edin demektedir. Hem de bunu devamlı ve disiplinli bir şekilde yapmamızı söyler. Peki, bu bize ne kazandırır?

• Ne kadar çok dua edersek, o kadar sonuç alırız;
• Ne kadar çok sonuç alırsak, imanımız o ölçüde artar;
• İmanımız arttıkça o ölçüde duaya daha istekli oluruz.

Genellikle Hıristiyan en büyük üçüncü kaynağının paydaşlık olduğunu düşünürüz. Peki, bunu nasıl yaparız? İbraniler 10:24,25 denildiği gibi:

“Birbirimizi sevgi ve iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğimizi düşünelim. Bazılarının alıştığı gibi, bir araya gelmekten vazgeçmeyelim; o günün yaklaştığını gördükçe birbirimizi daha da çok yüreklendirelim.”

Peki, bu bizim için ne yapacaktır? Böylece bu paydaşlık bizi sevgi ile birleştirecek ve bizi hem iyi işler için gayrete getirecek hem de bizleri aynı şekilde iyi işler yapmaya teşvik edecektir. Ve son olarak Hıristiyan öğretisinin dördüncü ana kaynağının tanıklık olduğunu düşünürüz. Peki, bunu nasıl yaparız? 1.Petrus 3:15 der ki

“Mesih’i Rab olarak yüreklerinizde kutsayın. İçinizdeki umudun nedenini soran herkese uygun bir yanıt vermeye her zaman hazır olun.”

Peki, bunu yapınca sonuç ne olur? Tabi ki Mesih’e yeni kardeşler getirmekle sonuçlanır. Buradaki fikir, bu dört unsuru tutarlı ve özenle uygularsak, sağlıklı ve güçlü bir Hristiyan yaşamı üreteceğidir. Doğru değil mi?

DOĞRU DEĞİL.                         CİDDİ DERECEDE YANLIŞ.

Çünkü Hristiyan yaşamını bu şekilde yaşayarak, kendi gücümüzle, kendi bedenimizle yapmaya çalışıyoruz.

Kaynak	Yöntemler (Nasıl)	Sonuçlar
Benlik	İşler, çabalarımız	Başarısızlık

Bu şekilde kendi gücümüz ile yapmaya çalıştığımız işlerde alacağımız genelde başarısızlık olacaktır. İnanlı hala bereket alacaktır ve kurtuluşu Mesih’te kesindir ancak günlük şekilde gerçek bir zafer kazanılmamıştır. Peki, herkesin bahsettiği Hristiyan öğretisini uygularken yaptığımız hata nedir? Unuttuğumuz en önemli kişi ise İsa Mesih’tir zira hepimizin istediği Mutlu ve bereketli hayatın tek kaynağı O’dur. Ve biz bu Hristiyan yaşamını imanımızdan ötürü lütuf ile yaşıyoruz.

Şayet yukarıdaki kaynakları içimizdeki Rabbin bize karşılıksız verdiği Kutsal Ruh ile uygularsak Rabbin isteği doğrultusunda başaramayacağımız hiç bir şey olamaz. Daha iyi okuma, dua, paydaşlık ve tanıklık. 

DAĞLARI YERİNDEN OYNATMAK:

MARKOS 11:23

“Size doğrusunu söyleyeyim, kim şu dağa, ‘Kalk, denize atıl!’ der ve yüreğinde kuşku duymadan dediğinin olacağına inanırsa, dileği yerine gelecektir.”

Kaynak		Yöntemler (Nasıl)	Sonuçlar
İsa	İman yoluyla lütufla		HER ŞEY!
( Yuhanna 10:10 )	(Kol 2:6; Ef 2:8,9)
Bense insanlar yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim	Rab Mesih İsa’yı nasıl kabul ettinizse, O’nda öylece yaşayın.

Sadece İsa bizim kaynağımızdır! O’ndan ayrı hiçbir şey yapamayız. Ve hamt olsun ki, Tanrı’nın gücünü hayatımızda uygulamak için basit, pratik bir yol sağlamıştır. Ef. 5:18’de

“Tanrı bize şunu buyurur: “Şarapla sarhoş olmayın,… bunun yerine Ruh’la dolun!”

Diğer bir deyişle, Kutsal Ruh tarafından denetlenin ve güçlenin! Ama Kutsal Ruh’un kimliği hakkında biz Hristiyanlar’ın kafası biraz karışıktır.

Kutsal Ruh kimdir?

Bazıları Kutsal Ruh’un sevimli, narin, beyaz bir güvercin olduğu izlenimindedir. O tamamen Tanrı’dır, Baba ve İsa ile özde eştir. O bir Kişidir ve Kutsal Ruhun kendi Aklı, İsteği ve Duyguları vardır. Güçle doludur! Elçilerin İşleri 4:31

“Duaları bitince toplandıkları yer sarsıldı. Hepsi Kutsal Ruh’la doldular ve Tanrı’nın sözünü cesaretle duyurmaya devam ettiler”.

O’nun görevi, amacı nedir, neden geldi? Mesih’i yüceltmek için geldi. Bizi her gerçeğe yönlendirmek için geldi (Sözü anlamamız için). Dünyayı günahlı olduğuna ikna etmeye geldi. Bize güç vermeye geldi.

Bunun benim için anlamı ne?

Başlamak için iyi bir yer hakiki bir korkağın hayatına bakmaktır: Hakimler 6 (Gidyon’un öyküsü)

İsrail halkı Tanrı’ya sırt çevirmişti. . . Bir kez daha… Tanrı, halkını terbiye etmek için bir başka ulusu üzerlerine gönderiyordu. İsrail halkı yeniden Tanrı’ya yakarır. Ve Tanrı bir güç sütunu, bir kararlılık abidesi gönderir.

HAYIR! (doğru değil)

Bunun yerine Gidyon’u gönderir. Gidyon kimdi? (a. 15) “Ait olduğum boy Manaşşe oymağının en zayıf boyudur. Ben de ailemin en genç adamıyım.” Ancak Tanrı müthiş bir şey yapar. (ayet 16) “(Tanrı diyor ki), kesinlikle seninle olacağım, ve Midyanlılar’ı bozguna uğratacaksın.” ayet 34, “RAB’bin Ruhu Gidyon’u yönlendirmeye başladı …” ve 300 İsrailli 135.000 Midyanlı’yı darmadağın etti! İşte size yeni güç, yeni kudret, yeni bilgelik!

Çoğu kez Elçi Pavlus’u kahramanımız olarak görürüz. Her şeyi yapabilir gibi görünür! Ama bu doğru mu?

1.Korintliler 2:3’e bakalım:

“Size zayıflık ve korku içinde geldim, tir tir titriyordum!”

Romalılar 7ci bölümde Pavlus şöyle der,

“İçimde iyiyi yapmaya istek var, ama güç yok.”

Pavlus da kendisini zayıf, etkisiz ve güçsüz hissetmiştir. Pavlus tıpkı sizin ve benim gibi! Ama Pavlus bir şeyi anladı. 2. Korintliler 3:5-6’ya bakın:

“Herhangi bir şeyi kendi başarımız olarak saymaya yeterliyiz demek istemiyorum; bizi yeterli kılan Tanrı’dır. . . Yeterli kıldı. Yazılı yasa öldürür, Ruh ise yaşatır.”

 Korintliler 2’ye geri dönersek:

“insan bilgeliğinin ikna edici sözlerine değil, Ruh’un kanıtlayıcı gücüne dayanıyordu.”

C. İdi Amin’i hatırlıyor ya da tanıyor musunuz? 1970’lerde Uganda’nın zalim diktatörüydü. Kendi halkından birçoğu Hristiyan olan binlerce insanı katletti. Şimdi de o dönemde yaşamış bir kahramana bakalım. Bu kahramanın adı Kefa Sempangi ve Amin’in korkunç yönetimi sırasında Uganda’da yaşayan bir kilise Pastörüydü.

Kefa bir Pazar sabahı birkaç saat süren vaazını henüz bitirmişti. Şimdi öykümüze buradan devam edelim…Birçok arkadaşı selamladım ve sonra kıyafetlerimi değiştirmek için giyinme odasına yöneldim. Bu arada yalnız başıma dua edebileceğim birkaç dakika bulabilmeyi umuyordum. Kalabalığı yararak ilerlemek zorunda kaldım ve en sonunda odaya vardığımda yorgunluktan tükenmiş haldeydim. Öyle bitkin haldeydim, kapıyı kapatana dek arkamda duran adamları fark edemedim. Arkamda beş adam vardı. Benimle kapı arasında durarak tüfekleriyle yüzüme nişan aldılar. Yüzleri Kaw-ka kabilesine özgü bıçak yaralarıyla doluydu. Çiçekli gömlekler ve İspanyol paça pantolonlar giymişlerdi ve güneş gözlükleri takıyorlardı. Daha önce hiçbirini görmemiş olmama rağmen, kim olduklarını hemen anladım. Bu adamlar Devlet Araştırma Bürosu’nun gizli polisi, yani – Amin’in Nubiyalı tetikçileriydi.

Uzun bir süre ağızlarını açmadılar. Sonra liderleri olduğu anlaşılan, aralarındaki en uzun boylu adam konuştu.

“Seni öldüreceğiz,” dedi.
“Söyleyecek bir şeyin varsa, ölmeden önce söyle.”

Kısık sesle konuşmuştu, ama yüzünden nefret saçılıyordu. Ona sadece baktım. Bir an için öfkesinin tüm ağırlığını üzerimde hissettim. Daha önce hiç karşılaşmamış olsak da, yüreğinin derinliklerinde beni paramparça etme arzusu olduğunu görebiliyordum. Dilim ağırlaştı ve eklemlerim titremeye başladı.

Tamamen kontrolümü yitirdim.  Beni öldürmek zorunda kalmayacaklar, diye düşündüm. Şimdi yere yığılacağım. Yere yığılıp öleceğim ve ailemi bir daha göremeyeceğim. Evde Damali’yle (kızım) birlikte yalnız olan Penina’yı (eşim) düşündüm. Ben gidince onlara ne olacaktı?

Çok uzaklardan bir ses duydum ve bunun kendi sesim olduğunu fark edince şaşırdım.

“Davamı savunmama gerek yok,” dediğimi işittim.
“Ben zaten ölü bir adamım. Ben öldüm ve yaşamım Mesih’te saklıdır.

Tehlikede olan sizin hayatlarınız, çünkü günahlarınız içinde ölüsünüz.  Beni öldürmeden önce Tanrı’nın sizi ebedi mahva gitmekten esirgemesi için dua edeceğim.”

Uzun boylu adam bana doğru bir adım attı . . . ve sonra durdu. Bir anda yüzü değişti. Nefreti meraka dönmüştü. Silahını indirdi ve diğerlerine de aynı şeyi yapmalarını işaret etti. Şaşkınlıkla ona baktılar, ama itaat ederek tüfeklerini yüzümden indirdiler.

Uzun boylu adam tekrar konuştu. “Şimdi bizim için dua eder misin?”  diye sordu. (sf. 119-120,  Uzak bir Keder)

Bu konuda tam bir güvenceye sahip olabiliriz…

Matta 10:

“Sizleri mahkemeye verdiklerinde, neyi nasıl söyleyeceğinizi düşünerek kaygılanmayın. Ne söyleyeceğiniz o anda size bildirilecek. 20. Çünkü konuşan siz değil, aracılığınızla konuşan Babanız’ın Ruhu olacak.”

 

D. İhtiyacınız olduğunda Tanrı size ne söyleyeceğinizi bildirecektir. Hristiyan hayatı yaşamanız için size güç vermek istiyor. Tanrı Kutsal Ruh aracılığı ile yaşamını sizin bedenlerinizde hayata geçirmek istiyor.

Tanrı aileniz, işiniz ve paranızın yanı sıra yaşamınızın sadece büyük bir parçası değildir. O yaşamınızdır! Sadece İsa, İsa gibi yaşayabilir! Bunu sizin aracılığınızla yapmasına izin verin! Mümkün olan tek yol budur.

Kutsal Ruh’un gücüyle dolmak.

Bu konuda daha fazla anlayışa erişmek için, dünyada üç çeşit insan olduğunu bilmemiz gerekiyor. Kutsal Yazılar’a göre dünyada üç çeşit insan yaşar. 1. Korintliler 2.14 de denildiği gibi:

“Doğal kişi, Tanrı’nın Ruhu’yla ilgili gerçekleri kabul etmez. Çünkü bunlar ona saçma gelir, ruhça değerlendirildikleri için bunları anlayamaz”.

1 Ko. 3:1-3 şöyle der:

“Kardeşler, ben sizinle ruhsal kişilerle konuşur gibi konuşamadım. Benliğe uyanlarla, Mesih’te henüz bebeklik çağında olanlarla konuşur gibi konuştum. Size süt verdim, katı yiyecek değil. Çünkü katı yiyeceği henüz yiyemiyordunuz. Şimdi bile yiyemezsiniz. Çünkü hâlâ benliğe uyuyorsunuz. Aranızda kıskançlık ve çekişme olması, benliğe uyduğunuzu, öbür insanlar gibi yaşadığınızı göstermiyor mu?”

Benliğe uyan bir kişinin hayatı sizce nasıl belli olur? (hayatı neye benzer?)

• Tanrı’nın sevgisi, gücü ve merhametinden habersiz ya da unutmuş.
• İnişli çıkışlı bir ruhsal deneyimi var
• Kendilerini anlayamazlar – doğru olanı yapmak isterler ama yapamazlar
• Kutsal Ruh’un gücünden yararlanamazlar.
• Yenik
• Hayal kırıklığı
• Evet, “sefahat” anlamına gelebilir, ama daha sıklıkla Romalılar 7 geçerlidir (hayal kırıklığı, güçsüz, etkisiz)

Bu kişi de imanlıdır; ama o hayatında Mesih’in gücüne teslim olur; artık onun hayatını Mesih yönetmektedir. Mavi oku ve karşılığını yaz!!!…

1 Ko. 2:15 şöyle der: Ruhsal kişi her konuda yargı yürütebilir…

Ruhla dolu bir kişinin hayatı sizce nasıl belli olur? (hayatı neye benzer?)

• Ruh’un ürünü (sevgi, sevinç, esenlik…)
  • Galatyalılar 5:22-23.Ruh’un ürünüyse sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetimdir. Bu tür nitelikleri yasaklayan yasa yoktur.
• Yaşamları ve sözleriyle başkalarına tanıklık
  • Elçilerin işleri 1:8 “Ama Kutsal Ruh üzerinize inince güç alacaksınız. Yeruşalim’de, bütün Yahudiye ve Samiriye’de ve dünyanın dört bucağında benim tanıklarım olacaksınız.”
• Benliğin isteklerini yerine getirmez
  • Romalılar 8: Benliğe uyanlar benlikle ilgili, Ruh’a uyanlarsa Ruh’la ilgili işleri düşünürler. 6. Benliğe dayanan düşünce ölüm, Ruh’a dayanan düşünceyse yaşam ve esenliktir.

Sıradan Hristiyanlar neden Kutsal Ruh’la dolu değil?

A. İlk olarak bilgi eksikliği.

1. Ortalama Hristiyanlar bu konu hakkında bilgi sahibi olmadıkları ve dolayısıyla iman etmedikleri için ruhsal yenilgi içinde yaşamayı sürdürür ve Ruh’la dolu değildir.

Eğer imanlılar Tanrı’nın onları ne kadar çok sevdiğini ve bol yaşam sürmeleri için harcadığı gücü gerçekten bilselerdi, çoğu Hristiyan benliğe uymayı ve yenik hayat tarzlarını çabucak geride bırakıp Mesih’e koşarlardı. İmansızların çoğu da kilisenin kapısına koşup içeri girmeye can atarlardı.

Hristiyan yaşamı son derece nazik ve sevecen bir Tanrı’yla birlikte hayal edilebilecek en heyecanlı maceradır!

2. 2. Sorun şu ki, ortalama Hristiyanlar iman yoluyla Ruh’la dolmayı anlamıyorlar ve bu nedenle sefil, yenik, inişli çıkışlı bir hayat sürüyorlar.

Bu durum en iyi biçimde yaşanmış bir hikâye ile betimlenebilir…

1930’larda Yates adlı bir adam vardı. Teksas’ın batısında tozlu küçük bir koyun çiftliğinde kıt kanaat ailesinin geçimini sağlamaya çalışıyordu. Her gün mülküne bakarak faturaları ödemek ve çiftliğini idare etmek için yeterli parayı nereden bulacağını düşünüyordu. Sonra bir gün o bölgeye bir petrol şirketinden sismograf ekibi geldi ve Bay Yates’e toprağında bir petrol rezervi olabileceğini söyledi. Çalışmalar başladı ve sadece sıradan bir petrol rezervi değil, 343 metre derinlikte muazzam bir petrol rezervi bulundu. Birinci kuyudan günden 80 bin varil petrol üretilmeye başladı. Sonra açılan birçok kuyudan çıkan rezerv bunun iki katından fazlaydı. Esasen, keşiften 50 yıl sonra yapılan bir devlet araştırması kuyulardan birinin günlük 125 bin varil petrol üretim kapasitesine sahip olduğunu gösterdi. Ve biliyor musunuz? Bunların tümü Bay Yates’e aitti! Batı Teksaslı bir koyun üreticisinin Hristiyan hayatıyla ne ilgisi mi var? Yates, o toprağı satın aldığı gün içindeki tüm petrol ve maden haklarına da sahip olmuştu. Ancak uzun yıllar boyunca yoksul bir hayat sürdü. Aslında bir milyoner olduğundan habersiz yaşadı.

Evet, sahipti, ama bunu bilmiyordu. İşte birçok Hristiyan’ın durumu tam olarak budur. Kutsal Ruh’un tam ve müthiş gücü hayatlarında var, ancak ya bundan haberleri yok ya da bunu nasıl “kazıp çıkaracaklarını” bilmiyorlar!

Hristiyanların Kutsal Ruh’la dolmamasının ikinci sebebi…

1. B. İmansızlık: Ortalama Hristiyanlar imansızlık yüzünden Kutsal Ruh’la dolu değiller.
2. Birçok insan Tanrı’dan korkuyor; O’na güvenmiyorlar.

Sanki Tanrı yokmuş gibi yaşıyoruz. O’nu dilimizle övmemize rağmen, Sözünde yazılı vaatlere inanmayı reddediyoruz.

2. 2. Birçok kimse Tanrı’nın onlardan imkânsız olanı isteyeceğini sanır; Tanrı’nın karşılıksız sevgisinin büyüklüğünden şüphe ederler.

Onlar için Tanrı’yı sevgi dolu “Abba-Baba” olarak görmek zordur.

Matta 7: 11

“Sizler kötü yürekli olduğunuz halde çocuklarınıza güzel armağanlar vermeyi biliyorsanız, göklerdeki Babanız’ın, kendisinden dileyenlere güzel armağanlar vereceği çok daha kesin değil mi?”

3. 3. Birçokları Tanrı’nın onlara gerçekten zor bir şeyler yaptıracağından korkarlar. Onlar için Tanrı’nın belirlediği planın ne kadar büyük olduğunu anlamazlar. (Matta 6:33).

Matta 6: 31

“Öyleyse, ‘Ne yiyeceğiz?’ ‘Ne içeceğiz?’ ya da ‘Ne giyeceğiz?’ diyerek kaygılanmayın”.

Matta 6: 33

“Siz öncelikle O’nun egemenliğinin ve doğruluğunun ardından gidin, o zaman size bütün bunlar da verilecektir”.

Belki de size her şeyinizi sattıracağından, misyoner olmaktan, Afrika’ya taşınmaktan ve gübreden yapılma bir kulübede yaşamaktan korkuyorsunuz. Ama Kutsal Kitap O’nun bize olan duyarlı ve sevecen düşüncelerinin kum taneleri kadar çok olduğunu söyler.

Molly’nin öyküsü

Laura ve bir arkadaşı bir yurtta Müjde’yi paylaşmak için birini arıyorlardı. Karşılarına Molly çıktı. Ama Molly çok katı ve korkutucu görünüyordu; bu yüzden pek çok kez onun yanından geçip gittiler. Sonunda Laura ona tanıklık etmeye başladı. “Evet biliyorum. Bunu zaten yaptım” dedi Molly Laura sonra Kutsal Ruh’un hizmetini paylaştı. Bitirdiğinde, Molly “Sonunda anlıyorum!!” diye karşılık verdi. Laura daha sonra Molly’nin kampüsteki uyuşturucu satıcılarından biri olduğunu keşfetti. Molly mezun olduktan sonra misyoner olarak Rab’le yürüdü.

Böylece beklenen sorumuza geliyoruz…

Nasıl Kutsal Ruh’la dolabiliriz?

1. Öncelikle, Kutsal Ruh’la dolmak için iman etmeliyiz.
2. İmanla Hristiyan oldunuz (Efesliler 2:8,9).

Çünkü Mesih’in çarmıhta sizin günahlarınızın bedelini ödemek için öldüğüne iman ettik.

Efesliler 2: 8

“İman yoluyla, lütufla kurtuldunuz. Bu sizin başarınız değil, Tanrı’nın armağanıdır. Kimsenin övünmemesi için iyi işlerin ödülü değildir.”

2. Böylece Ruh’ta iman ile yürümeliyiz.

Koloseliler 2: 6

“Bu nedenle Rab Mesih İsa’yı nasıl kabul ettinizse, O’nda öylece yaşayın.”

3. 3. Bunun için Tanrı’ya yalvarmak zorunda olmadığınızı bilmek heyecan vericidir. Zaten bizimdir. Tıpkı Yates gibi. Ve karşılıksızdır, tıpkı kurtuluş gibi.

 

1. İman sayesinde Kutsal Ruh’la dolmak amacıyla yüreğinizi hazırlamak için, …
2. Rab’bi hoşnut edecek bir yaşam sürmeyi arzulamalıyız.

Matta 5: 6

“Ne mutlu doğruluğa acıkıp susayanlara! Çünkü onlar doyurulacaklar.”

1. Kutsal Ruh’un size gösterdiği her günahı itiraf etmeli ve O’ndan sizi bağışlamasını istemeliyiz.

1.Yuhanna 1:9

“Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır. “

3. Tanrı’nın buyruğuna göre hayatınızın kontrolünü Mesih’e teslim etmeye istekli olmalıyız.

Romalılar 12:1

“Öyleyse kardeşlerim, Tanrı’nın merhameti adına size yalvarırım: Bedenlerinizi diri, kutsal, Tanrı’yı hoşnut eden birer kurban olarak sunun. Ruhsal tapınmanız budur. Bu çağın gidişine uymayın; bunun yerine, Tanrı’nın iyi, beğenilir ve yetkin isteğinin ne olduğunu ayırt edebilmek için düşüncenizin yenilenmesiyle değişin.”

Ama biz ne dolmayı “arzuladığımız” için, ne günahlarımızı itiraf ettiğimiz için, ne de bedenlerimizi Rab’be diri kurbanlar olarak sunduğumuz için Kutsal Ruh dolarız. Sadece ve sadece iman sayesinde Kutsal Ruh’la doluyoruz. Diğer şeyler sadece O’nun Ruhu’yla dolmaya yüreklerimizi hazırlamak içindir.

Eğer Kutsal Ruh’la iman sayesinde doluyorsam, Tanrı’nın Sözü’nden hangi pasajları imanla kabul etmeye başlayabilirim?

1. C. Ruh’la dolma konusunda dikkat edeceğimiz iki pasaj var.

1. 1. Kutsal Ruh’la dolmamız Tanrı’nın buyruğudur (Efesliler 5:18).

Efesliler 5:18

“Şarapla sarhoş olmayın, bu sizi sefahate götürür. Bunun yerine Ruh’la dolun.”

der.

1. a. O halde Kutsal Ruh’la dolmanız Tanrı’nın isteği mi? Evet, öyledir!
2. Tanrı’nın isteği olduğunu nasıl biliyoruz? (“dolun” fiili emir kipindedir)
3. 2. O’nun isteğine göre dua ettiğimizde her zaman bize cevap vereceğini vaat eder (1 Yuhanna 5:14,15).

Yuhanna 5:14,15:

“Tanrı’nın önünde güvenimiz şu ki, O’nun isteğine uygun ne dilersek bizi işitir. Her ne dilersek bizi işittiğini bildiğimize göre, O’ndan dilediklerimizi aldığımızı da biliriz.”

1. Eğer Tanrı’dan sizi Kutsal Ruh’la doldurmasını isterseniz, bunu yapar mı? Evet!
2. İsteğinizi yanıtlayacağını nereden bilirsiniz? (çünkü Ef.5’e göre bunu istiyor)

Hristiyan hayatı zor değil. . . . imkansızdır! Sadece bir kişi bu hayatı sürmüştür… İsa’nın kendisi. Bu yüzden bu yaşamı kendi başınıza sürmeye çalışmak yerine, bırakalım bizler Mesih’in Ruhu aracılığınızla bunu yapalım! Ruh’la dolmak…

1. D. İradenin bir eylemini gerektirir.

Ve bunu aşağıdaki kavram yoluyla yaparız… Ruhsal nefes alıp vermek Terimin kendisi Kutsal Kitap’ta bulunmasa da, kavram olarak vardır. Nefes alıp vermenin unsurları nedir… Kötü havayı dışarı ver İyi havayı içine çek. “Ruhsal nefes alıp vermek” de böyledir. Kötü olanı dışarı atın; Bunu nasıl yaparız? 1 Yu. 1:9’a göre dışarıya nefes vermek günahlarımızı itiraf etmektir.

Sonra iyi olanı içeri çekin. Tanrı’dan daha “iyi” bir şey olabilir mi? Bu durumda bunun anlamı Ruh’la dolmaktır.

!!!         Netleştirme: Bütün Hristiyanların içinde Ruh yaşamasına rağmen (iman ettikleri zaman bu gerçekleşti), hepsi Kutsal Ruh’la dolu değildir. Arada bir fark vardır. Ruh’un içimizde yaşaması bir kerelik ve her zaman olan bir olaydır, ancak doluluk Hristiyan yaşamı boyunca tekrar ve tekrar olabilir.

Tanrı’nın sizi Ruh’la doldurmasını istiyor musunuz? Yüreğinizin hazır olduğundan emin olun. Bildiğiniz tüm günahlarınızı sessizce itiraf etmek için birkaç dakika ayırın.

Sonra, …

Kutsal Ruh’tan itiraf edilmemiş günahınızı göstermesini isteyin (1 Yuhanna 1:9).

Ve herhangi bir günahı ortaya çıkardığında, 1 Yuhanna 1:9’u uygulayın.

Tanrı’nın buyruğu ve vaadi uyarınca Kutsal Ruh’un sizi doldurmasını imanla isteyin (Efesliler 5:18, 1 Yuhanna 5:14,15).

Daha önce söylediğimizi mi hatırlıyor musunuz? İsa Mesih’i Rabbiniz olarak kabul etmeyi ve Kutsal Ruh tarafından denetlenip güçlendirilmeyi yürekten arzuluyor musunuz? Eğer evetse, şimdi başınızı eğmenizi ve bu iman duasını benden sonra sessizce tekrarlamanız için sizi davet etmek istiyorum. Tanrı’nın sizi doldurmasını isteyin (sizi yönlendirmesini ve güçlendirmesini).

Hepimizin Kutsal Ruh ile dolması için dua etmeden önce sizinle bir hikâye paylaşmak istemekteyim:

Öfkeyle tulumba çeken “adam”

Gordon Conwell İlahiyat Okulu kurucularından A.J. Gordon bir gün yürümek üzere dışarı çıktığını ve uzaktaki kırlık alanda bir ev gördüğünü anlatır. Evin yanında bir su tulumbasını öfkeyle çeken bir adam görür. Gordon bu ilginç sahneyi izlemeye başlar, çünkü adam muazzam bir hızda çalışmayı sürdürür ve biraz olsun yavaşlamadan ve sanki hiç yorulmaksızın aşağı yukarı hareketlerle tulumbayı çekmektedir. Gerçekten takdire şayan bir manzaradır ve Gordon adama doğru yürümeye başlar. Yaklaştıkça, gördüğü şeyin aslında bir adam olmadığını, ama insan şekli verilmiş tahtadan bir nesne olduğunu şaşkınlık içinde fark eder. Hızlı hızlı pompalayan kol, bir dirseğe menteşelenmiş ve el kısmı da tulumbanın sapına çivilenmiştir.

Evet su akmaktadır, ama bunun nedeni tahta nesnenin tulumbayı çekmesi değildir. Çünkü bu bir artezyen kuyusudur ve, aslında akan su adamı çekmektedir. Tanrı için çalışan ve sonuçlar üreten birini gördüğünüzde, sonuçların o kişinin kendi çabalarıyla değil, Kutsal Ruh’un onun aracılığıyla işlemesiyle ortaya çıktığını ve adamın ve elbette sizin tek yapmanız gereken şeyin elinizi tulumbanın sapı üzerinde tutmak olduğunu bilin. (Adrian Rogers)

“Sevgili Baba, sana ihtiyacım var.
Kendi hayatımın kontrolünü elime aldığımı ve bu nedenle Sana karşı günah işlediğimi kabul ediyorum.
Mesih’in çarmıhta benim uğruma ölmesiyle günahlarımı bağışladığın için Sana şükrederim.
Şimdi hayatımın tahtının kontrolünü ele alması için Mesih’i davet ediyorum.
Bana yapmamı buyurduğun üzere beni Kutsal Ruh’un ile doldur. Eğer imanla istersem beni Ruh’la dolduracağını Sözü’nde vaat ettin. İsa Mesih’i adıyla bunun için dua ediyorum.
İmanımın bir ifadesi olarak, beni Kutsal Ruh’la doldurduğun ve hayatımın kontrolünü eline aldığın için şimdi Sana şükrediyorum.
Amin.”

Eğer hayatınızın kontrolünü gerçekten Tanrı’nın Ruhu’na teslim ettiyseniz, O’nun denetimi altındasınız demektir! Nasıl mı bilebiliriz? Bu O’nun bize vaadidir. O’nun isteğine uygun ne dilersek, bunu yapacaktır. Nokta!

Ve biliyoruz ki Tanrı O’nun gücünde yürümemizi istiyor. Bu nedenle eğer benimle birlikte içtenlikle dua ettiyseniz ve gerçek niyetiniz buysa, Ruh’la dolmanız kesindir. Gelecekte hayatınızdaki başka günahları fark ederseniz:

• Hemen Tanrı’ya itiraf edin,
• Mesih’in çarmıhtaki ölümü temelinde bağışlandığınızı kabul edin;
• Sonra, Tanrı’nın vaadi uyarınca Kutsal Ruh’tan sizi yeniden doldurmasını isteyin.

“İnsanlar tüm yürekleriyle Tanrı’nın Ruhu’yla dolmayı tüm yürekleriyle aramalıdırlar. Ruh’la dolmaksızın, bir Hristiyan’ın ya da tüm bir kilisenin Tanrı’nın istediği gibi yaşaması ya da çalışması kesinlikle imkânsızdır.” Andrew Murray

06.10.2019

Sevgi … genellikle dünyadaki en büyük güç olarak tanımlanır.

“Her yaş grubundaki insan sevgiye karşılık verir. Dünyadaki en büyük güçtür.”

“Arlis Priest”, “Sevgi her kapının anahtarıdır.”

1 Korintililer 13:8

“Sevgi asla son bulmaz” der.

Sevgi aynı zamanda insanlık için en büyük ihtiyaç olarak tanımlanır.

“The Beatles” müzik gurbunun şarkı sözünde;
“Tek ihtiyacın sevgi”’den bahseder.

The Beatles
Psikologların çoğu insanoğlunun en büyük ihtiyacının sevmek ve sevilmek olduğu konusunda hemfikirlerdir. Bizi insan yapan da budur. Onu kazanmak için çeşitli arayışlara gideriz. Seneler önce bir haber dinlediğimi hatırlıyorum;

“Reçete: Bir köpek”

Bunun özü: insanlar çok muhtaç. O kadar yalnızlar ki, mutlaka sevgi ve arkadaşlık için açlık duyuyorlar. Akıl hastanesinde olanlara ve Huzur evlerinde olanlara bir köpek verildiğinde müthiş bir şekilde bakıldılar. Köpek onları sevdi, onları gördüğünde hep sevindi, yaşlı, çirkin veya garip davrandıklarında bile köpek onları hep kabul etti. İnsanların sevgiye ihtiyacı var ve onu bulmak için arayışa gidecekler.

İnternete girdim, 150 taneden az olmamak üzere (Türk siteleri de dahil ) eş bulma sitelerine rastladım.

Siberalem .com
Muslima.com
Happn.com
OkCupid.com
ve Tinder

İnsanlar sevgi arıyorlar.

Hristiyan olarak, biz de sevginin müthiş inanılmaz gücünü görüyoruz. Yuhanna 13:35’de İsa Mesih şöyle der; Biz Hristiyanlar olarak birbirimizi seversek, Hristiyan olmayan toplumlar için en büyük tanıklık olacak. Birbirimize olan sevgimiz dünyayı degiştiriyor!

I. Sevgi nedir?

A. Bir sözlük şöyle tanımlar… “Önemsenme ve Şefkati andıran güçlü, pozitif bir duygu. Ve… … “sıcak bir şefkat ve içten bağlılık.”
B. Dünya sevgiyi bir duygu olarak tanımlar.

Kültürümüzde nerdeyse istemsiz olarak resmedildi. “Elimde değil. Kime aşık olacağını seçemezsin” gibi sözlerinin söylendiğini duymuşsunuzdur. Daha önce de bahsettiğim gibi, Sevginin kendisi bizi insan olarak tanımlar ama biz onu tanımlayamıyoruz. Ne olduğunu bulana kadar perişan oluyoruz.

Bir Türk arkadaşım Türk kültüründe bana şunu gösterdi;

Türk tipi sevgi:
“Ya benimsin, ya toprağın” Veya buna ne dersiniz…“İnsanlığı seviyorum ama insanlardan nefret ediyorum..” Edna St. Vincent Millay

Bir de bu var… “Sevgi, aşk: Evliliği tedavi eden geçici bir deliliktir.” Diye tanımlar Ambrose Bierce

Belirttiğim gibi, Dünya sevgi kavramını çarpıttı. Öyleyse…

C. İncil’in nasıl tanımladığına bakalım.
Bildiğiniz gibi Yeni Antlaşma Yunanca yazılmıştır ve Yunanca’da 3 çeşit sevgi tipi vardır. İlk olarak , “Eros” var Şehvetli arzu (Bu çeşit sevgi Kutsal Kitap’ta yoktur.) Sonra “Phileo” var Kardeşlik Sevgisidir. Arkadaşlık Sevgisi. Birisini seviyoruz çünkü değerli. Değerli olduğu için sevmek. (bir arkadaş, bir akraba) Bir de Agape sevgisi var. Bu en saf en derin sevgi tipidir. Tanrı’nın olağanüstü sevgisidir. Bu durumda sevgi, sevilen kişinin değerine bakılarak değil ,seven kişinin karakteri nedeni ile verilir. Bazen, Bu sebepten dolayı ” yerine “Buna rağmen” sözcükleri ile sevgi tanımlanabilir. Ayak kokuna rağmen seni seviyorum. Tam tersi ise… Seni seviyorum çünkü güzel, akıllı ve zenginsin. Bu tür Sevgi Kutsal Kitap’ta nerede tavsir ediliyor?

1.İncil 1.Korintliler 13:4-7
Sevgi sabırlıdır. Sevgi kıskanmaz. Sevgi kendi çıkarını aramaz. Sevgi kendi çıkarını aramaz. Sevgi her şeye katlanır, asla pes etmez.

Nihai Tanım: Tanrı Sevgisidir. (1 Yuhanna 4:8) Sevgi Tanrı’dan kaynaklandı. Sevgi Tanrı’da anlam buldu. Öyleyse, Sevgiyi Tanrı olmadan asla tam olarak anlayamayız veya deneyimleyemeyiz.
Sadece Tanrı 1 Korintiler 13 te konuşulduğu gibi gerçekten sevebilir. Gerçek sevgi Tanrıdan’dır.

D. Tanrı bizim sevgi ile ne yapmamızı istiyor?
Tanrı bize sevmeyi emretti. Matta 22:36-40’da Ferisilerden biri İsa’ya şunu sorarlar;

“Öğretmenim, Kutsal Yasa’da en önemli buyruk hangisidir?” İsa ona şu karşılığı verdi: “ ‘Tanrın Rab’bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla seveceksin.’  İşte ilk ve en önemli buyruk budur.  İlkine benzeyen ikinci buyruk da şudur: ‘Komşunu kendin gibi seveceksin.’  Kutsal Yasa’nın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır.”

Sevmek o kadar önemli o kadar kritik ki, İsa bu iki buyruğu yerine getirerek tüm yasayı yerine getirmiş olacağımızı söylüyor. İlerleyen bölümlerde de İncil bu iki buyruğunun ikincisi üzerinde duruyor.

Birbirimizi sevmemiz söyleniyor. (Yuhanna 13:34)

Komşularımızı sevmemiz (Matta 22:39)

Ve, benim favorim, ( karınızı ) sevin (Efesliler 5:25)

Tüm bunlar sevgiye bakmanın geleneksel yolu olmakla birlikte İsa bize düşmanlarınızı sevin (Luka 6: 27) diyerek radikal standartın dışına çıkıyor. Ne!? Bu, Tanrı’nın İncil’deki en cesur emirlerinden biridir. Ne? Düşmanlarımı sevmeli miyim? Tanrı, yalnızca hoşlandığımız bireyleri değil, aynı zamanda bize en azından hitap etmeyenleri de. Bilerek bize derinden zarar vermiş olanları da sevmemizi ister. Ve , Korintliler 14:1 ‘de “ En büyük amacımızın sevmek » olmasından bahsediyor.

İsa’nın bizi sevdiği gibi sevmek! (Yuhanna13:34)

Hiç bir yolu yok! Bu imkansız! Oswald Chambers’ın çok iyi bir şekilde ifade ettiği gibi… “Tanri beni tüm günahlarıma rağmen, tüm bencil isteklerime, inatçılığıma, gururuma ,kendi çıkarıma rağmen sevdi, sonuna kadar ve şimdi “benim size sevdiğim gibi siz de birbirinizi sevin diyor”. İnanılmaz! Eğer bu Tanrı’nın kefareti, emri ise……

II. Bu Dünyada bir kişiyi nasıl böyle sevebiliriz?
Tanrı’nın cevabı… İman ile. Biraz daha bakalım. Daha önce bahsettiğimiz gibi, Dünyanın sevgi dediği şey duygular ile örtüşmüş. Duygularım olduğu kadar karşımdaki kişiyi severim diyor bu dünya.

A. Tanrı’nın sevgisi tamamen farklı ve “başkadır”. Onun sevgisi ne kadar “sevilebilir” olduğumuz ile ilgili değil Onun karakterini baz alır. Tanrı bizi kendi iradesinin bir eylemi olarak seviyor.
Bizi sevmeyi seçti. Nihayetinde,

B. Sevgi= Karar Barbara DeAngelis şöyle der… “Sevgi anlık olarak an an yaptığımız seçimlerdir.” Gözlerini kendinden ayırmak anlamına geliyor. Ama, dürüst olalım. Çekici olmayan, garip, huysuz, hoş görünmeyen veya bizi sevmeyenleri sevmek zor. Karı/Kocalar… Bazen Laura’yı çok sinir ediyorum. Bazen beni incitiyor. Ben her zaman onu sevdiğimi hissediyor muyum? Hayır. Ama her ne olursa olsun onu sevmeyi seçiyorum… İman ile… Laura’nın sevgisine bakarsak: Benden biraz daha fazla inanca sahip. Kendi gücümüz ile tüm bunlar imkansız. Demek ki çözüm, Tanrı’nın senin aracılığıyla yapmasına izin vermektir! Ruhun meyvelerinden biri sevgidir. Bu yüzden, yalnızca Tanrı’nın gücünde yürürken, O’na bağlı olarak, O bizim aracılığımızla sevebilir.

C. İman ile sevmek.
Ne anlama geliyor? Bir buyruk ile başlar. Tanrı bize birbirimizi ve düşmanlarımızı sevmeyi buyruk olarak verdi. Öyleyse buyruk verdi ise, Onun isteğinin bu yönde olduğunu biliyoruz. Yuhanna 5:14,15’ te şunu söyler;

“Tanrı’nın önünde güvenimiz şu ki, O’nun isteğine uygun ne dilersek bizi işitir. Her ne dilersek bizi işittiğini bildiğimize göre, O’ndan dilediklerimizi aldığımızı da biliriz”.

Yuhanna bize şunu söyler; Tanrı’nın iradesine uygun bir bir şey dilersek bizi duyar ve bizi yanıtlar. Bu yüzden, Karını, Kocanı, Komşunu, Düşmanını sevmeyi Tanrı’dan dilersen, Tanrı söz veriyor. Bunu yapacak. Bizde yapacağına inanmamız gerekir. İmana adım attığınız ve Mesih’in hayatınıza girmesini ve günahlarınızı bağışlamasını istediğimizde yapacağını bilmek gibi… Bunu yapacak… Söz verdiği için yapacaktır. Tanrı’nın sözünü, vaadini aldın. Tanrı’nın sevgisindeki bir diğer kritik unsur da…

D. Sevgi bağışlamaktır…
Biri bizi kırdığında veya incittiğinde, bizim doğal tepkimiz nedir? Aynı tepkiyi vermeyi veya onlardan kaçmayı istiyoruz. Ama onları bağışlamamız ve bir yanağımızı çevirmemiz buyuruluyor. Bu gerçekten çok zor. Sizce affetmenin içinde neler var? Bağışlamayı seçmek ile başlıyor. O kırgınlığı içinizde tutmamayı seçin. İçimizde tutarsak ne olur? Tanrı İbraniler. 12:14-15 “acı bir kök” Ruhumuzda daha da büyüyecek. Tekrar gündeme getirmeyin.

E.Yani sevmenin tek yolu Tanrı’nın sevgisini içimize almak ve başkalarına aktarmaktır.
Romalılar 5:5’i o kadar çok seviyorum ki, tanıklığıma koydum. Görüyorsunuz, sevmek benim doğama çok ters, bana yakın olanları bile. Ben büyürken, aile bireylerim birbirinden bağımsızdı. Babam çok seyahat ederdi, sevgiyi arıyordum (şarkılarda) … ve yanlış yerlerde. Sadece İsa’yı içime aldığımda sevebildim.

Romalılar 5:5 şöyle der…

“ Tanrı’nın sevgisi Kutsal Ruh aracılığı ile yüreğime döküldü”

Pratik olalım.

E. Birini sevmek için “imanla adım atmak “ eylem gerektirir.

“Yavrularım, sözle ve dille değil, eylemle ve içtenlikle sevelim.”

1 Yuhanna 3:18

İnancımızı somut yollarla gösteriyoruz, sevmeyi seçerek. Bunlar hangi somut yollardır? Çeşitli yollar ile sevmeyi düşün 1.Korintliler 13. vee Luka : 6:27-36 Sevgi eylemleri aşağıdakileri içerir;
Onlara iyilik yapmak. Onları bereketlemek. İstediklerini vermek. Karşılığını beklemeden borç vermek. Davranılmasını istediğin gibi karşındakine davranmak. Kendine sor, Bu kişiyi nasıl sevebilirim? Benim için, Sevginin en büyük göstergelerinden biri o kişi için dua etmektir. Başkasını bencil olmadan sevme yoludur. Başkaları için dua etmekten bahsettiğimde, “Rab onlara günahlarını göster” demiyorum , veya İsa “Onları değiştir” demiyorum. Onun yerine, hayatlarına bereket diliyorum. Bu zor kararları alırken Tanrı’nın onlara bilgelik vermeleri için dua etmek.
Aileleri için dua etmek. Ve, evet kurtuluşları için dua etmek.

Sonuç olarak, kalbinde kime sevgi aktaracağını karar verdikten sonra, “patronun” olur, “ukala komşun”, veya kötü “kayınbiraderin” olabilir. Sonra Tanrı’ya gidip, “ lütfen bu insanı bu şekilde sevebilmem için bana bana yardım et” diye dua edebilirsin.

Ardından, İman ile adım atarak, Tanrı’ya güvenerek Sen adım attıkça Tanrı’nın sana güç vereceğine güvenerek Tanrı’nın iradesi olduğunu bilerek eyleme başlayın. Bu kişiye karşın o an içinizde çok sıcak bir sevgi seli akmaya başlayağını söyleyemem… Bazen hemen de akar. ama çoğu zaman olmuyor. O duygulara ulaşmak çoğu zaman haftalar, hatta aylar alıyor. Görüyo musunuz, duygular imandan sonra geliyor. Başka bir yoldan değil. İman etmeye ve aktif olarak onu sevmeye başladığımızda, zamanla, duygular gelir.

Örnek: Lori Eby
➢ Missouri’de çalışırken grubumda bir kız vardı, çok iğrenç gözüküyordu, şakaları beni sinir ediyordu. Onu sevmem çok zaman aldı, hatta gülüşü bile beni rahatsız ediyordu. Sonra Onu sevmeye karar verdim. İman ile, Tanrı’nın beni güçlendireceğine inanarak..
➢ Tanrı’dan yardım istedim, ona “sevgi gösterileri “ gösterdikçe “Tanrı’nın bana güç vereceğine inanmaya başladım.
➢ Aylar sonra, Tanrı ona karşı yüreğimi değiştirmeye başladı.
➢ Onun benim ekibimde olmasından hoşlanıyordum.
➢ Ve evet, Bugün bile hala onun gülüşü aklıma geldiğimde gülümsüyorum.

Evlilikte de aynı şey geçerli. Tüm evlilikler sevgi, sıcak ,romantik duygular ile başlıyor. İçimizde kelebekler uçuşuyor… Ama, zamanla bu duygular yok oluyor. İşte o zaman eşini sevmeyi karar veriyorsun, bu şekilde hissetemesen bile ona sevgini göstererek. Mükemmel olan şu ki, bu sıcak duygular çoğu zaman geri geliyor. Günümüzde Bir çok evlilikte sorunun nerede başladığına bakalım:

İlk evlendiğimizde eşime karşı derin, tutkulu bir sevgim vardı. Belli bir süre sonra bu kayboldu.İşte o an boşanma gündeme geliyor. Bir koca karısına artık seni sevmiyorum diyor.Ama aslında ne söylüyor? “Seni seviyor gibi hissetmiyorum”. Veya “Seni sevmemeyi seçiyorum artık”. Bazıları bu tür sevginin aldatıcı veya iki yüzlü olduğunu söyleyebilir.

F. Benim motivasyonum, niyetim nedir?
Başka bir deyişle, bu kişi için “sevgi” hissetmiyorum, bunu söylersem iki yüzlü gibi olurum. Buradaki kilit nokta, niyettir. Amacım, kendime bir çıkar oluşturmak mı?. Bu kişiden bir şey mi almak istiyorum? Veya, O kişiyi davranışlarına rağmen sevmek mi istiyorum? Biri bencilce, diğeri değil. Başka bir hikaye daha anlatayım kendim ile ilgili, Bir yaz projesi için Filipinler’deydim.

G. Örnek: Steve Jonas
➢ Filipinler’de çok zor yaşam koşulları var.
➢ İki kişi 3*5 metrelik odada yaşadık.
➢ Sert yataklar.
➢ Onu sevmek çok zordu.
➢ Beni irite ediyordu.
➢ Söylediği herşey yanlış gibi geliyordu.
➢ Birbirimizi sevmeye karar verdik, çünkü bu proje için daha bir çok hafta beraber olacaktık.
➢ Yatağa girmeden önce her gece beraber dua ettik
➢ Bir kaç hafta sonra, Tanrı birbirimize karşı yüreğimizi değiştirdi ve duygular gelmeye başladı.
➢ Steve iyi bir arkadaş olmaya başladı.

Sevgi gerçekten Tanrı’nın yapabileceği bir şey. Sevebiliyorum çünkü önce O beni sevdi. (1.Yuhanna :4:19) Sadece Tanrı’nın sevgisi duyarsızlık, bencillik ve gururun bariyerlerini kırabilir. İman ederek, emin olabiliriz ki, Tanrı’nın sevgisi bizden başkalarına akacak…

04.08.2019

İsa Mesih çarmıhta acı çekerken şu soruyu sordu: “Tanrım Tanrım beni neden terk ettin?” Burada bir mezmurdan alıntı yapıyordu. Bizim günahlarımız için. Neden böyle bir felakete Rab katlandı? Bizimle birlikte olmak için. Eğer bizim uğrumuza bizim terk edilmişliğimizi yaşamasaydı, bizimle birlikte olamayacaktı. Rab bizimle olmak istedi ve biz de Rab’le birlik içinde olalım.

Romalılar 8:28–29’de şöyle der:

Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu’nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun.”

Birçok insan “önceden belirlenmek” kavramını duyunca sendelerler. Bu kavramı anlamak için, ifadenin bileşenlerine bakmalıyız. Belirlenmek sözcüğü belli bir varış noktasına gitmek üzere belirlenmek anlamını taşımaktadır. Yani önceden bilinen bir noktaya varacağı belli olmak ya da “başlamadan önce bitiş çizgisini belirlemek” demektir.

Eğer doğru varış noktasında bitireceksek önümüzde doğru vizyon olmalıdır! Bir yarışı koşup da yanlış bitiş çizgisine varmak korkunç bir şey olur! Bir tabancayı yanlış bir hedefe doğrultup onu vurmak felaket olur!

Ferisiler gayet gayretli ve tutkuluydu, ama amaçları kendilerine hizmet etmekti. Doğru vizyona sahip değillerdi; hedefi kaçırdılar. Peki hedef ne, amaç ne?

“Tanrı’nın bizi İsa Mesih’in benzeyişine dönüşmemiz için önceden belirlemesindeki amacı neydi?” Cevabı basittir; çünkü O bizi sevdi ve bizimle paydaşlık kurmayı arzuladı.

Rab, insanı yaratıp onu bahçeye yerleştirdiği zaman, Adem’e olan sevgisi nedeniyle onunla birlikte yürüdü ve paydaşlık etti. Başlangıçtan beri insanlarl ilgili amacı bu oldu. Rabbimiz insanlarla birlikte yürümek istiyor. Adem’in torunlarından biri Tanrı’nın bu amacını kavradı ve onunla ilgili şöyle tanıklık edilmektedir, “Hanok . . . Tanrı yolunda yürüdü, sonra ortadan kayboldu; çünkü Tanrı onu yanına almıştı” (Yaratılış 5:23-24). İbraniler yazarı da şöyle der “Hanok. . . Yukarı alınmadan önce Tanrı’yı hoşnut eden biri olduğuna tanıklık edildi.”(İbraniler 11:5). Hanok neden Tanrı’yı hoşnut etti? çünkü Tanrı yolunda O’nunla birlikte yürüdü ve O’nunla yakın bir paydaşlığa sahipti. Neden göğe alındı? Çünkü Adem’den sonra Tanrı’nın yüreğini, isteğini tam anlamıştı. Atamız Adem Aden bahçesinde Tanrı’yla birlikte zorlanmadan yürüyordu. Ve şimdi biz önceden belirlenmiş olan Mesih’te seçilmiş kişiler de Tanrı’yla yürüme daveti aldık, ama artık Aden Bahçesinde değiliz, çöldeyiz. Ama gene de Tanrı’yla birlikte yürümemiz bizden bekleniyor.

Bu nedenle bizim günlük hedefimiz de artık çölü andıran bu zorlu dünyada Tanrı’yla birlikte yürümek olmalıdır. İsa Mesih’in benzeyişinde olmanın anlamı budur.

Çöl dünyayı temsil ediyor ve bizler Tanrı’yla çölde yürümeye çağrıldık. Mısır’daki rahat ve sınır tanımaz hayat tarzından kurtulduk. Pro 29:18 

Tanrısal esinden yoksun olan halk Sınır tanımaz olur. Ne mutlu Kutsal Yasa’yı yerine getirene! 

 Ama biz hamdolsun Tanrısal esini alan halkız, çarmıha gerilerek sınırlandık ve Tanrı’nın denetimi altına girdik. Kutsal Yasa’nın gereklerini yerine getirmek üzere mühürlendik.

Keşke Tanrı’yla birlikte Aden bahçesinde yürüseydik ama olmadı.  Biliyoruz ki çölde yürümek zorludur, Rab’bin dediği gibi O’nun ardından böyle bir çölde gitmek için kendimizi inkar etmek, çetin bir yolda yürümek gerekiyor.Kurak, suyu bol olmadığı, yılanlar, akreplerle dolu bir yerdeyiz.

Çölde nadiren yağmur yağar. Orada suya kolay bir erişim yoktur ve eğer bulunacaksa bile, kuyulardan ya da kaynaklardan çekilmelidir. Çöl kurak ve susuz bir diyardır (Mezmur 63:1). Ancak yürümeye devam etmek için su vazgeçilmez hayati bir unsurdur. O zaman suyu nereden bulacağız? Bu nedenle İsa bizi tıpkı kuyu başındaki Samiriyeli o kadına söylediği gibi bu sözlerle davet eder:

“Bir kimse susamışsa bana gelsin, içsin. Kutsal Yazı’da dendiği gibi, bana iman edenin ‘içinden diri su ırmakları akacaktır.’ Bunu, kendisine iman edenlerin alacağı Ruh’la ilgili olarak söylüyordu.”. . . (Yuhanna 7:37–39)

Kuyu başındaki kadın İsa’ya şöyle söylemişti: Sen, bu kuyuyu bize vermiş, kendisi, oğulları ve davarları ondan içmiş olan atamız Yakup’tan daha mı büyüksün?

Kadın İsa’yı Yakup’la kıyasladı, halbuki Yakup’tan üstün olan oaradaydı. O yüreğimizde dirisu kuyusu açmaya gelmişti.

Bu nedenle İsa, kendisine gelip içenin yüreğinde diri su ırmakları ya da pınarları akacağını söylüyor. Çölde deneyim ettiğimiz şey Tanrı’nın Ruhu’nun dökülmesi (yağmur) değildir. Bu kurak yerlerde, tazeleyen sular yüreklerimizde var olan derinliklerindeki Tanrı’nın pınarından ya da kuyusundan çekilmelidir. Isa 12:3  Kurtuluş pınarlarından sevinçle su alacaksınız.

imanlıların yüreğinden ırmak (tekil) değil, ırmaklar (çoğul) akacağına dikkat edin (Yuhanna 7:39). Rab’bin Ruhu yüreklerimizden nasıl ırmaklar gibi akar? Peygamber Yeşaya Ruh’un işlerinin doğasını açıklıyor: “RAB’bin Ruhu, bilgelik ve anlayış ruhu, Öğüt ve güç ruhu, bilgi ve RAB korkusu ruhu Onun üzerinde olacak” (Yeşaya 11:2).Kutsal Ruh’a Bilgelik Ruhu, Anlayış Ruhu, Öğüt Ruhu, Güç Ruhu, Bilgi Ruhu ve RAB korkusu Ruhu denmektedir. İsa, Ruh’un ırmaklar gibi olacağını söylediğinde bunun anlamı bir Bilgelik ırmağı, bir anlayış ırmağı, bir Öğüt ırmağı, bir Güç ırmağı, bir Bilgi ırmağı ve bir RAB korkusu ırmağı olacağıdır. İhtiyacımız olan her şey içimizde akan Rab’bin dirisu ırmaklarında var.

İbrahim’in mucize oğlu İshak bir keresinde kendisini kurak bir zamanda buldu:

“İbrahim’in yaşadığı dönemdeki kıtlıktan başka ülkede bir kıtlık daha oldu. . .  RAB İshak’a görünerek, “Mısır’a gitme” dedi, “Sana söyleyeceğim ülkeye yerleş. Orada bir süre kal. Ben seninle olacak, seni kutsayacağım” (Yaratılış 26:1–3)

Tanrı İshak’a rahatlığın bulunduğu Mısır’a kaçmamasını, ama onu koymuş olduğu yerde kalmasını söylüyor. Birçok kez kendimizi kuraklıkta bulduğumuzda, ilk düşündüğümüz şey “Buradan gidiyorum” cümlesidir. Eğer bir sabah duası zamanında Tanrı’nın varlığını hissetmediğimizde, zihnimiz yolunu şaşırmaya başlar ve gün boyunca yapmamız gereken bütün o işleri düşünürüz. Dua zamanımızı aceleyle bitirir ve yapılacak listemizi yapmaya koyuluruz.

Eğer katıldığımız kilisenin ortamı bize kurak gelirse, Tanrı’ya bile sormadan içimizden ruhsal heyecanın olduğu ve harika vaazlar verilen başka bir yere gitmeye karar veririz.

Ya da sosyal hayatımız ya da işimiz kurak görünürse, ekonominin büyüdüğü bir başka şehre yerleşmeyi göz önüne alırız. Şöyle düşünürüz, Eğer burada kalırsam, kuruyacağım ve Tanrı’nın hayatımdaki planının gerçekleştiğini asla görmeyeceğim.

Bu gibi düşünceleri aklından geçiren pek çok Hristiyan var. Bunlar kurak olmayan bir yer bulma umuduyla bir sosyal platformdan bir diğerine, etkinlikten etkinliğe, kiliseden kiliseye, kentten kente kaçıp dururlar. Kuyuları kazmak ve bulundukları yere taze su taşımak için Tanrı’nın onları kullanmasına izin vermek yerine, rahatlık ve huzur bulmak için “Mısır’a giderler.” Anlamadıkları şey, bu kurak zamanların birçoğunda Tanrı’nın onlara verdiği vizyonu ortaya çıkarmayı tasarladığıdır. Her zaman böyle olmayabileceğini biliyorum, çünkü Tanrı’nın bizi yeni bir yer için hazırladığı ve eskisinin kurumasına izin verdiği zamanlar da vardır. Burada anahtar nokta Tanrı’nın Ruhu tarafından yönlendirilmektir! Bizim çağrımız Tanrı’yla birlikte yürümek, zorluklarda Mısır’a gitmek değildir.

Tanrı’ya itaatinin ve kurak diyarda kalmasının sonucunda İshak’a ne olduğuna bakalım:

“İshak o ülkede ekin ekti ve o yıl ektiğinin yüz katını biçti. RAB onu kutsamıştı. İshak bolluğa kavuştu. Varlığı gittikçe büyüyordu. Çok zengin oldu. Sürülerle davar, sığır ve birçok uşak sahibi oldu. Filistliler onu kıskanmaya başladılar. Babası İbrahim yaşarken kölelerinin kazmış olduğu bütün kuyuları toprakla doldurup kapadılar. . . . Babası İbrahim yaşarken kazılmış olan kuyuları yeniden açtırdı. Çünkü Filistliler İbrahim’in ölümünden sonra o kuyuları kapamışlardı. Kuyulara aynı adları, babasının vermiş olduğu adları verdi.” (Yaratılış 26:12-15,18)

İshak, ekinlerinin büyümesi için ihtiyaç duyduğu suyu babasının kuyularını yeniden açarak elde etti. Bu kuyuları Filistliler kapatmıştı. Tıpkı İshak gibi, bizim de Tanrı’nın çürümez tohumunun yüreğimizde olgunlaşması için çaresizce ihtiyaç duyduğumuz suyu çoğunlukla açılmış kuyulardan çekmemiz gerekir. Filistliler dünya ve onun düzenidir. Çoğu zaman bu dünyanın düzenine çok yakınlaştığımızda, farkına varmadan kuyularımız kapanır. Kuyularımızı yeniden açmamız çok kritiktir, çünkü ancak böylelikle canlarımızın sulanması için gereken suyu sağlayabiliriz.

Günümüzde kültürel değerlerin Mesih’in bedenini işgal etmesi nedeniyle birçok kuyunun “kapandığına” inanıyorum. Diri suların kaynağı olması gereken kilise, düşmanın ayartısına, kuyuların kapanmasına izin verdiği için mi kurak bir yer haline geldi?

Tanrı, bizi dünyanın kapattığı kuyuları yeniden kazmaya yönlendiriyor. Çölde yani dünyada Tanrı’yla birlikte yürümek için Rab gereken her şeyi bizze verdi, dirisu kaynaklarını içimize yerleştirdi. Her zaman yağmur yağmayacak ama Rab’bin açtığı kuyulardan biz su çekeceğiz. Susuz kalmadan Rab’le birlikte yürümeye devam edelim.

Sormamız gereken şey, acaba Tanrı’nın, kilisesini taze suyla yenileyip yenileyemeyeceğidir. Cevap elbette yenileyebilir! Yeşaya’nın çok güzel bir biçimde şu tabloyu resmeder:

“RAB her zaman size yol gösterecek, Kurak topraklarda sizi doyurup güçlendirecek. İyi sulanmış bahçe gibi,

Tükenmez su kaynağı gibi olacaksınız.”

(Yeşaya 58:11-12)

İshak’ın kendi zevki ve rahatı için refah bir ülkeye gitmemesi gibi, bizler de (işleri kendi bildiğimiz gibi yapmayarak, kendi zevkimizi aramayarak ya da Tanrı’nın sözünü onurlandırarak) iyi sulanmış bir bahçe ve suları tükenmeyen bir kaynak gibi olacağız! Eğer işleri Tanrı’nın yoluna göre yaparsak, Tanrı diri sularını bizim aracılığımızla kuru ve susuz insanlara taşıyacaktır.

17.03.2019

“Bildiğim bir şey var” – Yuhanna 9:25

Dünyanın en ünlü masallarından biri olan “Kralın kulakları eşek kulaklarıdır” diyen bir hikaye var. İşte özet şudur:

Bir ülkede bir kral varmış. Kralın bir sırrı varmış. Hiç kimsenin bilmediği utanç verici bir sırmış. Kralın kulakları eşek kulakları kadar büyükmüş. Kral her zaman memurlara ve insanlara kendi sırrını belli etmekten endişe etmiş. Fakat büyük tacın içinde olan gerçeği Kuaför den hiç gizleyememiş. Bu yüzden Kral kuaförü uyarmış, eğer bu sırrı diğerlerine söylersen, canını kaybetmek zorunda kalacaksın demiş. Kralın sırrını saklamak zorunda kalan kuaförün acısı tek bu değilmiş. Büyük tacın içinde olan gerçeği insanlara söylemek istediği halde kendi canını korumak için çok zorlanmış. Bu kuaförün kalbine yük olmuş ve sonunda fiziksel bir hastalığı olmuş.

Kuaför artık dayanamıyormuş. Yüreği sıkıntılıymış ve nefes almakta zorlanıyormuş. Bir gün, insanlar olmadan derin bir ormana girmiş ve toprağa bir çukur kazmış. Sonra bağırarak kendi sırrını çukura kapatıp çukuru yeniden toprakla doldurmuş. Kuaför bütün yükünü bıraktığı gibi sevinç ile geri dönmüş. Ancak zaman geçtikçe sazlar topraklarda büyüdüğünde, rüzgar estiğinde, sazlık ormanları karıştığında ağlamaya başlamış. Ondan şöyle sesler çıkmış:

“Kralın kulakları eşek kulakları, kralın kulakları eşek kulakları …..”

Kuaförün döktüğü sözler yeniden dirilmiş ve yankılar halinde yayılmış. Söylentiler ülke genelinde yayılmış ve kral nihayet utancı nedeniyle sakladığı sırlarını itiraf etmiş. Kral, kendi görünümü kabul edildikten sonra çok rahatlamış.

Bugün bildiği gerçeği söylemeye dayanamayan bir kuaför gibi Bildiği bir şey hakkında gerçeği söylemek zorunda olan bir körün hikayesini paylaşmak istiyorum.

Kutsal kitapta kör bir adam var. O doğduğundan beri kördü. Ancak İsa yolda giderken doğuştan kör bir adam gördü. İsa kör gözü açtı. Ve insanlar bu olaya şaşırdı. Şifa mucizesi eskiden ve şimdi olduğu gibi birçok insanın dikkatini ve ilgisini çekiyordu. İnsanlar köre “Gözlerin nasıl açıldı?” ve “Gözlerini kim açtı?” diye sordular. Ve “Sana şifa veren o kişi şimdi nerede var?” diye sordular.
Ve kör adamı Ferisiler’in yanına götürdüler. Ferisiler de şöyle soruyorlardı. “Bu nasıl böyle oldu?” Bu, Ferisiler arasında anlaşmazlıklara neden oldu. Kör gözü açan kişiyi Tanrı’dan mı Tanrı’dan değil mi diye tartıştılar ve O bir günahkâr ise, böyle bir mucizeyi nasıl yaptığını tartıştılar. 17. ayette Eskiden kör olan adama yine sordular: “Senin gözlerini açtığına göre, O’nun hakkında sen ne diyorsun?” Adam, “O bir peygamberdir” dedi. Bakın. Körün İsa Mesih hakkında ilk cevabı “peygamberdir”.

Yine de, Yahudiler onun daha önce kör olduğuna ve körün gözlerinin açıldığına inanmadılar. Ve Onun ailesini çağırdılar ve tekrar sordular. Ama adamın annesiyle babası şu karşılığı verdiler. “Onun bizim oğlumuz olduğunu ve kör doğduğunu biliyoruz. Ama şimdi nasıl gördüğünü, gözlerini kimin açtığını bilmiyoruz, ona sorun. Ergin yaştadır, kendisi için kendisi konuşsun.”

22’de neden böyle karşılı verdiğini anlayabiliriz. Yahudi yetkililerden korktukları için böyle konuştular. Çünkü yetkililer, İsa’nın Mesih olduğunu açıkça söyleyeni havra dışı etmek için aralarında sözbirliği etmişlerdi.

Bu korku bizi tereddüte düşürüyor. Bu korku yüzünden biz ruhsal dilsiz gibi oluyoruz. Bu korku, karanlıkta kalmamıza sebep oluyor. Yani Ferisiler kör adama ikinci kez soruyorlar.

24. ayette eskiden kör olan adamı ikinci kez çağırıp, “Tanrı hakkı için doğruyu söyle” dediler, “Biz bu adamın günahkâr olduğunu biliyoruz.”

25. ayette O da şöyle yanıt verdi: “O’nun günahkâr olup olmadığını bilmiyorum. Bildiğim bir şey var, kördüm, şimdi görüyorum.”

Bugünkü körün sözü çok açık.

“Başka bir şey bilmiyorum. Kesin olarak bildiğim tek şey kör olduğum ve şimdi gördüğüm. ”

Kör adamın gözlerini açtığı gerçeği, bunun Ferisiler arasında bir problem olduğunu ortaya çıkardı. Birçok insan bu gerçeği dikkate aldı. Ve Şaşırtıcı olan olay ise, bu durumda, körün gözlerini açtığı gerçeğine tanık olan tek kişi vardı ve bu da İsa Mesih’ti.

Aslında, körün hikayesinin müjde ile ilgisi olduğu söylenebilir. Ancak bugünkü metinde müjde yayarken kaçırmamamız gereken bir nokta vardır. Kör adamın söylediği şey var. Bu nedir? Evet. İsa Mesih.

Kör adamın bildiği bir şeyi anlamaya çalışalım.

İlk olarak, kör adam İsa’yı gördü. İsa’yla tanıştı. Kör hayatında her zaman karanlıktaydı, İnsanlardan terk edilmiş durumdaydı. Körü dışladılar, kör olduğu için günahkâr gibi yaşıyordu, Ama İsa Mesih onun hayatına müdahale etti. Kör iradesi olmadan bir anda İsa ile buluştu.

Müjdenin özü İsa Mesih’tir. Ve İsa Mesih ile tanışması gerektiği gerçeğidir. Başka bir şey yok. Bizim kilisemize insanları davet etmemizin nedeni de İsa ile tanıştırmaktır. İsa ile kilisede buluşmalardır. Onların yaşamlarında İsa ile tanışma şansı yoksa bile, Biz onları İsa ile tanıştırabilmek için gayret etmeliyiz. Kör adam İsa ile tanıştı. Hayatındaki en iyi olaydı.

İkincisi, kör, İsa ile tanışmadan önce görmüyordu. Fakat İsa ile tanıştıktan sonra gözleri açıldı. Bu mucize Siloam’da gözleri açılan kör adam için gerçekleşti. İsa ile tanıştıktan sonra değişti. Kör adam İsa ile tanıştığında, 6. ve 7. ayetlerde şöyle oldu.

“Bu sözleri söyledikten sonra yere tükürdü, tükürükle çamur yaptı ve çamuru adamın gözlerine sürdü. Adama, “Git, Şiloah Havuzu’nda yıkan” dedi. Şiloah, gönderilmiş anlamına gelir.

Elçi Pavlus, Şam yolundayken gökten gelen bir ışık çevresini aydınlattı. ve Rab’bin sesi duyulup İsa ile tanıştığı gibi kör adam da Şiloah Havuzu’nda ortaya çıkan olayla İsa ile tanıştı. Ne harika!, bu olayda, karanlıktan ışığa, hayatında harika değişiklik oldu. Bu olay, onun hayatı boyunca asla hiç unutulmayacak bir olaydı.

Üçüncüsü, körün hayatının değişmesi sadece İsa Mesih sayesinde oldu. Birçok insan bunun nasıl olabileceğini konuşuyor. Bunu Kimin yaptığını konuşuyor? Birçok insan mucizevi şeylere önem veriyor. Ama körün söylemek istediği bir şey var. Bu gözlerini açan tek kişinin İsa Mesih olduğudur. İsa sayesinde şimdi görmesidir.

Ne de olsa, kör adamın söylemeye çalıştığı şey, bugünkü metninde olduğu gibi hayatında bildiği tek şeydi. Tanıştığı İsa Mesih’ti.

Aslında 22. ayette okuduğum gibi, İsa’nın Mesih olduğunu açıkça söyleyeni havra dışı etmek için aralarında sözbirliği ettiğini biliyordu, ama kör adam korkmadı. Çünkü kör adam kendinin tanık olduğu ve yaşadığı mucizeyi gördü ve bildiği bir şeyi söylemekten hiç korkmadı. Gözlerini açtı, Gerçegi söylemek için ağzını da açtı.

Bir şey söyledi ve kör adam bunu söylemekten gurur duyuyordu.

Umarım ki bu kör adamın hayatına bakarak bizim hayatımızda da bunun gibi şaşırtıcı değişikliklerin ortaya çıkmasını istiyorum. Ve kör adam gibi tek bir şey söylemek istiyorum. Ne kadar iyi konuştuğum önemli değil. Kör bir adamın hayatının nasıl değiştiği gibi İsa’nın benim hayatımı da nasıl değiştirdiğini insanlarla paylaşmak istiyorum. İsa Mesih’in benim hayatımda ne kadar önemli ve övgüye layık olduğunu söyleyebileceğime dair bir arzum var.

Önünü görmeyen kör adam, doğuştan sakat kaldı.
Ancak İsa ile tanıştığında gözleri açıldı.
Ve onun yaşamında müthiş bir değişiklik yapan İsa’ya tanık oldu. Mantıklı ve aklı bir dil kullanmadığı halde Hayatındaki dönüm noktası olan İsa Mesih’i duyurmak istedi.
O’nun hakkında bildiği tek bir şey vardı.
İsa’yla tanıştı ve İsa’nın aracılığıyla kendin gözü açıldı.
Artık, İsa’nın sayesinde kendi yaşamının nasıl değiştiğini paylaşmak istedi.

1.Korintiler 1;21 ayette “Mademki dünya Tanrı’nın bilgeliği uyarınca Tanrı’yı kendi bilgeliğiyle tanımadı, Tanrı iman edenleri saçma sayılan bildiriyle kurtarmaya razı oldu.” saçma sayılan bildiriyle kurtardı.

Evet. Müjde, dudakların bilgeliği tarafından ikna etmek değil. Müjde tanıklık etmektir. Müjde dilin gücüyle tartışmak değildir. Müjde tanıklıktır.

1.Korintiler 1;18 ayette, Çarmıhla ilgili bildiri mahva gidenler için saçmalık, biz kurtulmakta olanlar içinse Tanrı gücüdür.
Evet. Bizim duyurduğumuz ad. İsa Mesih, Onun adı tek başına güçtür.

Müjde hakkında ilgisi olmayanlara Kurtuluşa tutkusu olan bir pastör D.L Moody şöyle diyor:

“Tanrı’nın çocuklarının çoğunun ruhsal dilsiz olması çok üzücüdür. Ama bu doğru. Ebeveynler, çocuklarının dilsiz olmasını büyük bir felaket olarak düşünüyorlar. Bu gerçek yüzünden büyük üzüntü duyacaklar. Ama Tanrı’nın çocuklarından çoğunun ruhsal dilsiz olmasını düşündünüz mü? Maalesef Kilise böyle insanlarla dolu. Onlar İsa Mesih’in tanıklığına göre yaşamıyorlar. Politika, sanat, bilim, moda vb. Şeylerden bahsediyorlar, ancak Tanrı’nın Oğlu hakkında ruhsal dilsiz oluyorlar.”

Müjde yayarken ne söyleyeceğini bilmediği halde politika, ekonomi ve din hakkında iyi konuşuyorlar. Ama müjde yayarken ruhsal dilsiz oluyorlar. Gerçekten, bu bizim için bir utanç. Ağzımız aracılığıyla söylememiz gerekenleri söyleyemezsek, Moody’in dediği gibi ruhsal dilsiz olmaktan farkı olmaz. Eğer bu ruhsal sakatlık ile yaşıyorsak, bu utancı bugün tekrar Rab’bin önüne getirip İsa Mesih’i ağzımızla ilan etmeliyiz. Seslenmeliyiz.

Elçilerin İşlerine bakın. Elçiler ve ilk kilisede iman edenlerin hikayesin bakın. Gördükleri ve duydukları İsa Mesih’in dirilişini bildikleri halde bilmiyoruz diye inkâr ettiler. Gördükleri ve duydukları İsa Mesih hakkında, Tek bir şey söylemeliydiler. Boynumuza bir bıçak gelse bile, bunu söylemeliyiz. Kendi hayatlarındaki bir şeyi dünyaya anlatmak istediler.

Bir ilahi var. Şöyle söylüyor:
Dağın tepesinden bağıracağım. Dünyamın bilmesini istiyorum.
Rab’bin sevgisi bana geldi. İnsanların üzerine iletmek istiyorum.

Evet. İlk kilisede iman edenler insanları çok sevdi. Kendi Müjdesini yaymaya gayret etti. Kalpleri, İsa Mesih’i iletmek için istekliydi. Onlar ağızlarını açmaya ve müjdeyi yaymaya tutkusu olan insanlardı. Peki bu hikâyeden sonra yüreğiniz nasıl oldu? Kalpleriniz isteksiz değil mi? İsa’yı duyurmaktan korkuyor musunuz? Yüreğinizde utanç ve korku olursa insanlara nasıl müjdeyi yayacaksınız?

Eğer kurtarılmış Tanrı’nın çocuklarıysak, bu sevinçle ve gururla uygulamamız gereken bir hayattır. İşte müjde budur. Hristiyan hayatı böyle olmalıdır. İsa Mesih hakkında övünen ve konuşan, başka bir kişinin ruhunu Tanrı’ya getiren kişi Ne kıymetlidir. Ne güzeldir.

Sevgili kardeşler,
Çok iyi biliyorum ki, bu dünya da yaşayan kişinin İsa’yı özgürce paylaşması kolay değil. Müjde de kolay değil. Körün babası havra dış edilmekten çok korktu. Körün babası gibi, bizde de böyle bir korku olabilir. Ama bildiğimiz bir şeyi söylemek için bu kör adamın cesaretine ihtiyacımız var.

Bildiğim gerçekleri söylemezsem, dayanılmaz bir kalple ağlamalıyım. Bağırmalıyım. Bildiğim bir şey var; İsa’yla tanışmadan önce, hayatımı tekrar gözden geçirdim ve İsa’yla tanıştıktan sonra hayatımın nasıl değiştiğine bakın. Ve eğer İsa’nın hayatımızda kim olduğunu söylersek, duamız eksik olsa bile, duamızın içinde çarmıhın gücü vardır.

Bizim yaşamımız Kutsal Ruh yönlendirecek.

Sözlerime göre, bu yetki benden gelmiyor, İsa Mesih’in isminden geliyor, bu nedenle müjde saçma sayılan şeyler ortaya çıkar.

Pavlus’un metinde müjde vardı, ama elçi Pavlus, İsa ile tanışmadan önce hapishanede günahkarların en kötüsüydü. İsa Mesih’e iman edenlere zulmetti. Ancak, İsa Mesih ile Şam’da buluştuktan sonra, diğer ulusların elçisi olarak adlandırılan bir Evanjelist oldu. Müjde yayan kişi oldu. Elçi Pavlus diğer uluslara tanıklık ediyordu.

Sevgili Kardeşler,
Bugün müjdenin yükünü taşıyan size tavsiye vermek istiyorum. Bugünkü metindeki körün hayatı çok acıdır. Bu arada, körün hayatından daha acı hayata sahip olan insanlar var. Günümüzde ruhsal dilsiz olan Hristiyanlar var. Size göre Hangisini hayatı daha acı? Kör olan ve ruhsal dilsiz olan Kim?

Hayatınızda bildiğiniz tek şeyin övüneceğiniz tek şeyin İsa Mesih olmasını istiyorum, Mesih İsa’nın sizin gururunuz ve övününüz olması istiyorum.

Hadi şöyle diyelim. İsa’yı görmek çok güzel. Dirisu Kilisesi’ne gitmek çok güzel. Tanrı’ya inanmak çok güzel. Dirisu kilisesini önemsiyorum. Dirisu Kilisesi’ne hizmet eden kardeşler iyidir. Bedri abi de iyidir. Ayrıca Cuçan abi de iyidir. Özellikle Dirisu Gençleri iyidir. Her şeyden önce, İsa’ya inanmak iyidir. Evet. Rab’bin Bereketi Budur. Amin.

“Ya Rab. Bugün bize böyle konuştuğun için şükür ederiz. Biz de kör adam gibi seninle tanışmak istiyoruz. Kör adam gibi senin Kim olduğunu iletmek istiyoruz. Ya Rab bizimle birlikte ol. İsa Mesih’in adı ile dua ediyorum. Amin. Rab bereketlesin.