21 Nisan 2013

Bugün Yeşu 10:22-25’ten söz etmek istiyorum.

Yeşu 10:22-25
Sonra Yeşu adamlarına, “Mağaranın ağzını açın, beş kralı çıkarıp bana getirin” dedi. Onlar da beş kralı -Yeruşalim, Hevron, Yarmut, Lakiş ve Eglon krallarını- mağaradan çıkarıp Yeşu’ya getirdiler. Krallar getirilince, Yeşu bütün İsrail halkını topladı. Savaşta kendisine eşlik etmiş olan komutanlara, “Yaklaşın, ayaklarınızı bu kralların boyunları üzerine koyun” dedi. Komutanlar yaklaşıp ayaklarını kralların boyunları üzerine koydular. Yeşu onlara, “Korkmayın, yılmayın; güçlü ve yürekli olun” dedi, “RAB savaşacağınız düşmanların hepsini bu duruma getirecek.”

İblis insanları günaha, karanlık düşünceye yöneltir ve bu konuda baskı kurar. İnsan kendi çabasıyla bu zincirlerden kurtaramaz. Ancak Rab, Yeşu’ya düşmanlar karşısında zafer verdiğinde Yeşu kendisiyle beraber savaşan komutanlarını çağırdı ve ayaklarıyla esir aldıkları beş kralların boyunlarının üstüne basmalarını söyledi. Düşman Tanrı’nın halkına her zamana meydan okur ama Rab İsa Mesih sayesinde o yerin çamuru gibi ayak altına alınmaya mahkum olmuştur. Rab, İblis’in üzerimizdeki yetkisini ortadan kaldırmıştır. İsa Mesih çarmıh üzerinde ölümün gücünü yenerek bize zafer kazandırdı. Tanrısal bilgelik ve kurtuluş getirdi.

İblis bizim cennete gitmemize engel olmaya çalışıyor, bu dünyanın bozuk düzeni olan çölünde yaşamamızı istiyor. Ancak Kralların Kralı olan sahibimiz İsa Mesih onun ağzını kapatmıştır.

Matta 10:1-8
İsa on iki öğrencisini yanına çağırıp onlara kötü ruhlar üzerinde yetki verdi. Böylece kötü ruhları kovacak, her hastalığı, her illeti iyileştireceklerdi. Bu on iki elçinin adları şöyle: Birincisi Petrus adıyla bilinen Simun, onun kardeşi Andreas, Zebedi’nin oğulları Yakup ve Yuhanna, Filipus ve Bartalmay, Tomas ve vergi görevlisi Matta, Alfay oğlu Yakup ve Taday, Yurtsever Simun ve İsa’ya ihanet eden Yahuda İskariot. İsa Onikiler’i şu buyrukla halkın arasına gönderdi: “Öteki ulusların arasına girmeyin. Samiriyeliler’in kentlerine de uğramayın.Bunun yerine, İsrail halkının yitik koyunlarına gidin.Gittiğiniz her yerde Göklerin Egemenliği’nin yaklaştığını duyurun.Hastaları iyileştirin, ölüleri diriltin, cüzamlıları temiz kılın, cinleri kovun. Karşılıksız aldınız, karşılıksız verin.

İsa, yer yüzünde kaldığımız süre içerisinde bize hastalık üzerinde, cinler üzerinde yetki vermiştir. Onları ayaklarımızın dibinde ezmemiz için yetki verdi. Yeşu İsa Mesih’i temsil ediyor. O’nun gölgesidir. Biz de ikinci Adem’le birleşirken O’nun bütün yetkilerine sahip oluyoruz! Aynen Yeşu’ya dediği gibi Rab de bizlere söylüyor sözlerim sizde durursa her ne dilerseniz onu yapacağım.

Rab bugün bizi yüreklendirmek istiyor. Baba, sizi Ruhu’yla Mesihte evlat yapmıştır. Biz insan iradesi ile değil Tanrı Ruhu aracılığıyla evlat olduk.

Markos 16:15-20
İsa onlara şöyle buyurdu: “Dünyanın her yanına gidin, Müjde’yi bütün yaratılışa duyurun. İman edip vaftiz olan kurtulacak, iman etmeyen ise hüküm giyecek. İman edenlerle birlikte görülecek belirtiler şunlardır: Benim adımla cinleri kovacaklar, yeni dillerle konuşacaklar, yılanları elleriyle tutacaklar. Öldürücü bir zehir içseler bile, zarar görmeyecekler. Ellerini hastaların üzerine koyacaklar ve hastalar iyileşecek.” Rab İsa, onlara bu sözleri söyledikten sonra göğe alındı ve Tanrı’nın sağında oturdu. Öğrencileri de gidip Tanrı sözünü her yere yaydılar. Rab onlarla birlikte çalışıyor, görülen belirtilerle sözünü doğruluyordu.

İncil’i halkına duyuran Rab göğe gittiğinde Kutsal Ruh Rab’bin halkının üzerine geldi. Petrus, doğuştan felçli olan bir adamı iyileştirdikten sonra şöyle dedi: “…Bu adam, sizin çarmıha gerdiğiniz, ama Tanrı’nın ölümden dirilttiği Nasıralı İsa Mesih’in adı sayesinde önünüzde sapasağlam duruyor.” Mesih’e baktığımızda şifa buluruz. Bugün size teşviğim şudur: Rab ile yaşayalım, zafer komutanıyla sevinelim! Bizim Rabbimiz mezarda değildir! Bizim Rabbimiz insan soyu değildir! Rabbimiz tek yetkilidir! Bizi tek bir isim kurtarabilir. Hepimiz çamurun içindeydik, O bizi çamurun içinden çıkardı.İsa’nın ismi zafer getirir. çünkü o şeytanı ayaklar altına almıştır.

Mika 7:8-11, 18-20
Halime sevinme, ey düşmanım! Düşsem de kalkarım. Karanlıkta kalsam bile RAB bana ışık olur.RAB’be karşı günah işlediğim için, O’nun öfkesine dayanmalıyım. Sonunda davamı savunup hakkımı alacak, Beni ışığa çıkaracak, adaletini göreceğim.Düşmanım da görecek ve utanç içinde kalacak. O düşman ki, “Hani Tanrın RAB nerede?” diye soruyordu bana. Onun düşüşünü gözlerimle göreceğim. Sokaktaki çamur gibi ayak altında çiğnenecek. Ey Yeruşalim, Surlarının onarılacağı, Sınırlarının genişletileceği gün gelecek … Senin gibi suçları silen, Kendi halkından geride kalanların isyanlarını bağışlayan başka tanrı var mı? Sonsuza dek öfkeli kalmazsın, Çünkü sadık olmaktan hoşlanırsın. Bize yine acıyacaksın, Çiğneyeceksin suçlarımızı ayak altında. Bütün günahlarımızı denizin dibine atacaksın. Geçmişte atalarımıza ant içtiğin gibi, Yakup’un ve İbrahim’in torunları olan bizlere de verdiğin sözü tutacak ve sadık kalacaksın.

O’nun adı Sadık Tanrı’dır. Tanrı bize Kutsal Ruhu’nu vermekle bize merhamet etmiştir. Bu merhametin değerini bilelim. Işık ışıktan, karanlık karanlıktan hoşlanır. Işığın çocukları olarak ışıkta yaşayalım. Rab bizi kurtaranın O olduğunu hatırlamamaızı istiyor.Yüreğimiz sevinsin. Biz sahipsiz değiliz, terkedilmiş değiliz, çünkü arada İsa Mesih vardır. Baba, İsa’yı her zaman onaylamıştır.

Golyat iri yarı bir adamdı. İsrail halkı onun karşısında titriyordu. Ufak tefek Davut geldi ve onu bir taş parçasıyla yere serdi. Sonra da üzerine çıkıp Golyat’ı kendi kılıcıyla öldürdü. İsa da Şeytan’ı aynı şekilde mahvetmiştir. Çölde dört kere denendi, ayartılmadı. Aksine çarmıhta O’nun başını ezerek yendi.

İsa’nın adı güçtür, yaşamdır. Bunu ben değil Baba Tanrı söylüyor. Bu isme güvenmeyenlere lanet gelecektir. Rab’be övgü olsun çünkü O Tanrı Oğlu’dur! Ve bizim kurtarıcımızdır.Bu adla evimizi , ailemizi çocuklarımızı, kutsayalım bereketleyelim. Amin.

Dirisu Kilisesi

Bedri Peker

31 Mart 2013

Bugün yine Rab’bin önündeyiz ve sevinçliyiz. Bugünün anlamı farklıdır çünkü İsa Mesih’in dirilişini ilan ediyoruz! İsa gerçekten dirildi!

İlk imanlılar İsa’nın dirilişini gözleriyle gördüler, O’na dokundular, İsa onların önünde ekmek balık yedi, beş yüz kişi birden onu gördü, melekler dirilişine tanıklık ettiler. İsa Mesih mezarda kalmadı. İsa ölümü yendi. İsa’nın tek amacı ölümü alt etmekti ve bunu başardı. Kutsal Kitap tomarlarında İsa’yla ilgili yazılmıştır: Bir kurtarıcı gelecek ve halkını kurtararak onları ölümden yaşama geçirecekti. Biz Mesihe iman edenlerde ölümde kalmadık; biz de İsa’yla dirildik. Rab’be yücelik olsun!

Ademden başlayrak ölüm bütün insanlık üzerinde saltanat sürdü. İnsan soyu bu trajik kadere mahkumdu. Dünya’ya hükmeden krallar, alimler de bu kadere ortak oldular. Eski krallar anıt mezarlarda mumyalanarak, en sevdikleri eşyalarla beraber gömülmüştür. Aslında yaşama arzusundan dolayı mumyalanmışlardır. Ne var ki sonunda bu mezarlar açıldığında içinde kuru deri ve kemikten başka bir şey kalmadığı görülmüştür. İnsanlar ölümsüz olmak için ya da ölümsüz oldukları düşünülsün diye kendileri için anıt mezarlar yaptırdılar. Ancak mezarın içindekiler sadece cesettirler.

Mesih ölmeden önce öğrencilerine bir çok kişinin günahları için çarmıhta ölüp üç gün sonra dirileceğini söylemişti. Ancak onlar bunu tam olarak anlayamadılar. İsa öldükten sonra vali, onun dirileceği söylentilerine karşı, cesedin çalınmasına önlem olarak mezarını askerlerle çevirdi. Ama bu önlem işe yaramadı.

Melekler mezar taşını kaldırdılar ve insanlığın umudu, kralların Kral’ı, Tanrı Oğlu İsa Mesih mezardan dirirmiş olarak çıktı. Bu an insanlık tarihinin doruk noktasıdır. İsa Mesihin doğuşu, mucizeleri de harika olaylardır; Ama Mesih’in asıl amacı insanlar üzerinde yekin olan ölümü yenip, bu talihsiz kaderi ortadan kaldırarak insanlara diriliş umudunu vermekti.

Korintliler 15:20-28
Oysa Mesih, ölmüş olanların ilk örneği olarak ölümden dirilmiştir. Ölüm bir insan aracılığıyla geldiğine göre, ölümden diriliş de bir insan aracılığıyla gelir. Herkes nasıl Adem’de ölüyorsa, herkes Mesih’te yaşama kavuşacak. Her biri sırası gelince dirilecek: İlk örnek olarak Mesih, sonra Mesih’in gelişinde Mesih’e ait olanlar. Bundan sonra Mesih her yönetimi, her hükümranlığı, her gücü ortadan kaldırıp egemenliği Baba Tanrı’ya teslim ettiği zaman son gelmiş olacak. Çünkü Tanrı bütün düşmanlarını ayakları altına serinceye dek O’nun egemenlik sürmesi gerekir. Ortadan kaldırılacak son düşman ölümdür. Çünkü, “Tanrı her şeyi Mesih’in ayakları altına sererek O’na bağımlı kıldı.” “Her şey O’na bağımlı kılındı” sözünün, her şeyi Mesih’e bağımlı kılan Tanrı’yı içermediği açıktır. Her şey Oğul’a bağımlı kılınınca, Oğul da her şeyi kendisine bağımlı kılan Tanrı’ya bağımlı olacaktır. Öyle ki, Tanrı her şeyde her şey olsun.

İblis’in bir adı da katildir. Katil, Adem soyunu ölüm günahına yönlendirdi.. Peygamberler bile Katil’den kurtulamadı. Ama Tanrı ikinci Adem’in geleceğine söz vermiştir. Benim özümden bir Kral gelecektir. Bu Kral, daniel kitabında bahsettiği gibi dağdan el değmeden kopan bir taş parçası gibi, yani kimse tarafından yaratılmamış olan İsa İblise ait olan egemelikleri yenerek Tanrının egemenliğni başlatmıştır. (Daniel 2)

İşte diriliş müjdesi bütün dünyada duyrurmakta ve dünyayı doldurmaktadır. Tanrı İsa’yı diriltmekle İsa’ya iman eden herkesi ölümden dirilteceğine dair vaadini net olarak gerçekleştirmiştir. Mesih ikinci kez geldiğinde bizler ve ölmüş olan imanlılar hep birlikte göğe alınacağız. Daha sonra dünya yargılanacaktır. Bütün egemenlikler bitecek ve yalnız Tanrı’nın egemenliği kalacaktır.

Rab’be yücelik olsun! Bugün kurtulduğumuzu ilan ediyoruz. Mesih’in diri olduğu Kutsal Kitapta defalarca anlatılamtadır Bir çok taraihsel kitaplaradada insanların dirirmiş İsadan bahsettikleri alıntıları bulunmaktadır.

Tarih boyunca ölümden dirilen insanlar olmuştur ama bunların hepsi sonunda tekrar ölmüşlerdir. Hiçbir insan ölümü yenememiştir. Sadece yaşam önderi İsa ölümü yenerek ebediyen yaşamaktadır.Dirirmiş İsa bütün insan souyunun umududur. İsa Mesih fiziksel olarak dirilmiştir ve Tanrı’nın sağındadır. İblis’in hükmü altındaki insanları kanıyla yıkayarak onlara sonsuz yaşam vermek için daima yaşamaktadır.

İsa Mesih Tanrı’dan akan yaşam pınarıdır. Kim ondan içerse sonsuzca yaşayacaktır. İsa’ya gelen ebediyen yaşayacaktır. Çünkü İsa’da olan hayat suyunu, yani Kutsal Ruh’un yaşamını alacaktır. Kutsal Ruh Tanrı’nın Ruh’u demektir. Biz şimdi Mesih’le, O’nun Kutsal Ruhu’yla yaşıyoruz. Mesih geldiğinde ise bu çürüyen bedenimiz çürümezliği giyinecektir. Çürümeye mahküm olan et ve kan Tanrı’nın egemenliğine girmeyecektir. Hepimiz Kutsal Ruh’tan yeni ve izzetli bir beden alacağız. Şeytan et ve kandan yaratılan insanı düşürerek zafer kazandığını sandı. İnsan soyunu bitirdiğini sandı. Tanrı ise Oğlu’nu göndererek bizi O’nun benzerliğinde yeni göksel ve izetli bir bedenle dirilteceğini vaat etti. Bizler bu vadi yani İsa Mesihin ikinçi defa tekrar geleceğini ve bizi alıp cennete götüreceğini umutla bekliyoruz. Ne mutlu bu umuda sahip olanlara. Onalar yüce Tanrıyı göreceklerdir.

Rab hepinizi bereketlesin. Diriliş bayramımız kutlu olsun!

Dirisu Kilisesi

Bedri Peker

10 Mart 2013

Bugün İsa Mesih’in varlığı aramızdadır. Rab herbirimizi bereketlesin ve O’nun tazeliği herbirimizin yaşamına aksın, sevgili kardeşler.

Bizim kurtarıcımız diridir. Nereden biliyoruz? Çünkü O ölümü yendi, dirildi ve göğe gitti. Kendisini çağıranların hepsine lütuf ve bereket vermek için yüreği zengindir. Bugün Tanrı, İsa’nın adıyla kendisine yaklaşan herkesi kendi yüceliği ve amacı için bereketler. Yeter ki saf yürekle Tanrı’ya gelsin ve kurtuluş arasın. Bugün Kutsal Ruh hepimizin üzerinde egemen olsun. Bizi burada Rab’bin varlığı yönetsin.

Sorunlarımız olduğunda, hastalandığımızda derdimize bir çare ararız. Hastaysak iyileşmek için doktora gider ondan öğüt alırız, ilaç kulanırız. İnsanlar daima baş edemedikleri sorunlarını çözmek için çare arar, manevi bir güce ihtiyaç duyarlar. Ancak bu gücün ne olduğunu farketmezler. Biz de Mesihi tanımadan önce öyleydik. Bazen televizyonda görüyoruz. Özellikle dinî günlerde insanlar mezarlara, yatırlara giderler. Hatta büyük ağaçlara bez bağlayarak oradan bir bereket almayı, muratlarının yerine gelmesini umarlar. Ölen insan aziz dahi olsa onun mezarına gidip yardım dilemek bilmeden Tanrıya karşı gelmek demektir.Ne var ki bu insanların bir kısmı aslında kendilerine bir yol gösteren olmadığı için bu yola başvururlar. Bazı insanlara bunun doğru bir davranış olmadığını söylediğimiz halde körü körüne bu adetlerden kopmak istemezler. Ben küçükken görürdüm annem de yatırlara gider, manevi yardım ister dua ederdi. Gerçek Tanrı’nın adresini bilmeyen insanlar böyle yapar.

Ama Kutsal Kitap’tan okuyoruzki İsa Mesih geldiği zaman O’na Tanrı’ya giden yolu sordular, “Tanrı’ya giden yol benim” dedi. Hayatı sordular, “Hayat da benim” dedi. Gerçek nedir diye sordular “Gerçeğin ta kendisiyim” dedi. Tanrı’ya şükrolsun. Tanrı gerçeğini, hayatı ve yolu bize açıkladı. Bunu gözlerden uzak bir şekilde yapmadı. İsa açıkca evlerde, köylerde, kasabalarda şehirlerde gezerek Tanrı’nın yaşam olduğunu ve o yaşamı kendisi aracılığıyla insanlara bol bol verdiğini ilan etti.

İsa nereye gittiyse orada yaşam oldu. İsadan önceki çağlarda Tanrı’nın mucizeleri belli zamanlarda, belli peygamberler aracılığıyla işliyordu ama Tanrı’nın şöyle bir vaadi vardı: gün gelecek Tanrı halkını ziyaret edecekti, halkının arasına gelecekti, halkına dokunacaktı, halkıyla yüzyüze konuşacaktı, “İmanuel” yani Tanrı aramızda diye ilan edilecekti. İsa geldiğinde halk arasında O’nun değerini bilenler onu yüceltti “Şimdi bize kerem eyle ya Rab, İmanuel olan Tanrı, sana yücelik olsun! Diye Onu yüceltenler olduğu gibi Onun değerini bilmeyip Onu carmıha gerin diyenler ve hakaret edenlerde oldu. Şimdi O’nun değerini bilen bir kişiden bahsetmek istiyorum.Bu bir Romalı yüzbaşıydı. Yerinden okuyalım:

Luka 7:1-10
İsa, kendisini dinleyen halka bütün bu sözleri söyledikten sonra Kefarnahum’a gitti. Orada bir yüzbaşının çok değer verdiği kölesi ölüm döşeğinde hasta yatıyordu. İsa’yla ilgili haberleri duyan yüzbaşı, gelip kölesini iyileştirmesini rica etmek üzere O’na Yahudiler’in bazı ileri gelenlerini gönderdi. Bunlar İsa’nın yanına gelince içten bir yalvarışla O’na şöyle dediler: “Bu adam senin yardımına layıktır. Çünkü ulusumuzu seviyor. Havramızı yaptıran da kendisidir.” İsa onlarla birlikte yola çıktı. Eve yaklaştığı sırada, yüzbaşı bazı dostlarını yollayıp O’na şu haberi gönderdi: “Ya Rab, zahmet etme; evime girmene layık değilim. Bu yüzden yanına gelmeye de kendimi layık görmedim. Sen yeter ki bir söz söyle, uşağım iyileşir. Ben de buyruk altında bir görevliyim, benim de buyruğumda askerlerim var. Birine, ‘Git’ derim, gider; ötekine, ‘Gel’ derim, gelir; köleme, ‘Şunu yap’ derim, yapar.”Bu sözleri duyan İsa yüzbaşıya hayran kaldı. Ardından gelen kalabalığa dönerek, “Size şunu söyleyeyim” dedi, “İsrail’de bile böyle iman görmedim.”Gönderilenler eve döndüklerinde köleyi iyileşmiş buldular.

Görüyoruz ki İsa Mesih hizmete, Tanrı’nın lütfunu ve bereketini ilan etmeye başladığı zaman İsrail soyundan olmayan fakat yürekten Tanrıya inanan bu yüzbaşı İsa’yla ilgili pek çok şey duymuştu.

Matta 4:24
Ünü bütün Suriye’ye yayılmıştı. Türlü hastalıklara yakalanmış bütün hastaları, acı çekenleri, cinlileri, saralıları, felçlileri O’na getirdiler; hepsini iyileştirdi.

Yüzbaşı dağdaki vaazı, Kutsal sözleri de işitmişti. İşte Tanrı halkından olmayan bu adam İsa’ya haber gönderdi çünkü çok sevdiği bir hizmetkârı ölüm döşeğinde hastaydı. Sanırım beyin kanaması geçirmişti çünkü Kutsal Kitap’ta felç geçirdiğini söylüyor. O dönemde bu hastalığın hiçbir çaresi yoktu tek çare İsa’ydı. O’na neden kendisi gitmedi de başka birilerini gönderdi? İlk okuduğumuzda sanki bir itimas ister durumu var gibi geliyor. Ancak sonraki ayetlerde kendisini İsa’nın yanına gitmeye layık görmediğini görüyoruz. İsa’yı yetki sahibi, büyük bir zat olarak gördü. Ülkemizde İsa Mesih’i sıradan bir peygamber olarak göstermek, olduğundan küçük olarak göstermek için her yolu denerler. Çünkü şifa almak, hayat almak istemiyorlar, günahlarından kurtulmak istemiyorlar. Yüzbaşı İsa’yı böyle görmedi. “Bu kadar kutsal bir zat nasıl olur da evime gelir” diye düşündü.

Daha sonra yüzbaşının İsa’yla yüz yüze karşılaştığını görüyoruz. “Ya Rab, senin yetkin var! Bir söz söylersen benim hizmetkârım şimdi iyileşecek” dedi. İsa’nın yetkisini o kadar iyi kavradı ki dua etmesine, el koymasına gerek kalmadan hizmetkârını iyileştirebileceğini biliyordu. İsa bile “bu adam gibi iman eden görmedim” dedi. Daha sonra hasta olan o hizmetkârın şifa bulmuş olduğunu gördüler.

İşte sevgili kardeşler, bizim iman ettiğimiz İsa budur. Bu İsa şimdi yaşamaktadır, Tanrı’nın sağındadır ve bizler için şefaat etmektedir. Rab yüreğimizdeki imansızlık zırhını kırsın, biz de bu yüzbaşı gibi İsa’nın gücünün sınırsızlığını, yetkisinin mükemeliyetini bilelim. “Ya Rab sen benim önderimsin, sen beni bırakmazsın, sen beni bereketlersin” diyelim. İmansızlık düşüncesi kırılsın. İsa’nın yaşam veren gücü bugün de hayatlara dokunarak yaşam vermektedir, günah bağışlamaktadır, amin.

Çarmıh üzerinde döktüğü kanla insan yüreğindeki günahı yıkar. Dünyadaki hiçbir şey insan günahını yıkayamaz ama İsa’ya iman ettiğimizde günahlarımızın bağışının sevincini yaşarız, ruhumuz özgür olur.

Özellikle daha bundan haberi olmayanlara söylüyorum, O bizi kutsal kılmak için yeterli olan yegâne kurtarıcıdır. Bu ülkede, insanları kurtaracak yegâne ismin İsa Mesih olduğu açıkça belli olsunkardeşler. Bu bizim tanıklıklarımızla, hayatımızda işleyen İsa’yı anlatmamızla mümkün olacaktır. O yüzden, Tanrı’nın önünde duralım ve “Ya Rab, senin mabetinim, beni Kutsal Ruh’unla bereketle. Ben toprak bir kabım ama içime sen geldiğin zaman hazine taşıyan bir kap olacağım” diyelim. O sizi şerefli kap olarak kullanacaktır.

Bazen de Tanrı şifa vermeden önce yüreğimizin kırılmasını, O’na iyice yaklaşmamızı bekler. Kırık yürekleri Rab hor görmez. Gururlu yüreğe ise Rab, yargılamak için dokunacaktır. Hayatın zorlukları bazen bizi kırar öyle ki Rab’bin bereketlerinin değerini bilelim. Kırılmayan yürek Tanrı’ya karşı gelir ama kırılan yürek “Rab yücesin” der. Yüreğimiz Rab’bin önünde ezik olsun. Ondan sonra Rab’bin mucizeleri hayatımızda görünecektir.

İsa Mesih’e geldiklerinde şifa aldıklarına dair bir çok kardeşin tanıklıkları var.İslamiyet’ten Mesih’e gelen bir çok tanıklık duydum. Bunlar büyük sorunları olan insanlardı. İsa Mesih’e geldiklerine yaşamları devrim geçirerek değişti ve İsa’nın gerçek tanıkları oldular. Hayatlarını Rab’bin işine verdiler. Mesih hiçbir zaman kendisini tanıksız bırakmadı. O tanıklardan biri siz olun, Rab sizi kullansın.

Ölü bir insan bize nasıl hayat verebilir? Ama diri olan Tanrı Oğlu’nda hayat vardır. Yaşamınız İsa’daysa gerçektesiniz, yaşamdasınız ve doğru yoldasınız demektir. Rab bize merhamet ederek bir araya topluyor, merhamet ederek dualarımıza yanıt veriyor çünkü hayatlarımızın değişmesini istiyor. Kutsal Ruh vasıtasıyla İsa’nın benzeyişinde değiştiriliyoruz. Tanrı’nın bizdeki amacı budur. Kutsal Ruh bizi Baba’ya itaat etmeye yönlendirir çünkü Baba’yı hoşnut etmeyen acı çeker. Kutsal Ruh bizi yargılamak için gelmedi; yardımcı olmak, yol göstermek için geldi. Baba bize baktığında Oğlu İsa’ya baktığı gibi bakar çünkü İsa’nın Ruh’u içinizdedir. İsa’da olan kişi otomatik olarak Baba tarafından sevilir ve ebedi yaşamla onurlandırılır.

İsa’ın ağzından çıkan sözler Ruh ve yaşamdır. İsa bir söz söylediği anda yaşam veren Ruh harekete geçer ve Tanrı’nın muradını yerine getirir. Bununla ilgili birkaç ayete bakalım.

Yuhanna 6:63
Yaşam veren Ruh’tur. Beden bir yarar sağlamaz. Sizlere söylediğim sözler ruhtur, yaşamdır.

Matta 8:16
Akşam olunca birçok cinliyi kendisine getirdiler. İsa onlardaki kötü ruhları tek sözle kovdu, hastaların hepsini iyileştirdi.

Yuhanna 5:24
“Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir.

İsa’nın sözü Tanrı’nın senedidir. İsa Mesih’e iman ettiğimiz zaman ölümden yaşama geçeriz. İsa ölümde kalmayalım, kurtulalım diye çarmıhta ölmüş sonra da dirilmiştir. İsa bu sözleri, yapacağı bu eylemleri düşünerek söylemiştir.

Matta 28:18
İsa yanlarına gelip kendilerine şunları söyledi: “Gökte ve yeryüzünde bütün yetki bana verildi.

Demek ki artık sağda solda çare, şifa aramamıza gerek yoktur… Böyle yaparsak acı çekeriz. Yolu bulamayız sonsuzca kayboluruz.

Markos 4:39-41 İsa kalkıp rüzgarı azarladı, göle, “Sus, sakin ol!” dedi. Rüzgar dindi, ortalık sütliman oldu.İsa öğrencilerine, “Neden korkuyorsunuz? Hâlâ imanınız yok mu?” dedi.Onlar ise büyük korku içinde birbirlerine, “Bu adam kim ki, rüzgar da göl de O’nun sözünü dinliyor?” dediler.

İsa hayatımızdaki fırtınaları bilir, her zaman bizi gözetir. Bu fırtına zamanında merak etme ben senin yanındayım der. Fırtına zamanında etrafa değil Mesih’e bakalım. İsa Baba’nın ağzından çıkan söz, güçtür. Baba’nın muradını yapan, yaratan güçtür. İşte Rab’bimiz, iman ettiğimiz bu İsa’dır. Zayıflıkla haça gerildi, kudretle dirildi ve Kral olarak gelecek. O’nun egemenliğinde olanlara ne mutlu. İsa geldiği zaman dünyadaki bütün yetkiler ortadan kalkacak. Tek yetki tek Kral olacak.

İsa tamamen özgür kılar. Ben günde iki paket sigara içerdim. Sabah ağzımda sigarayla uyanırdım. İçimdeki sıkıntı gitsin diye doktorlara gitim cebimde de her zaman uyku hapları vardı. Hacı hocaları gezdiğim halde hiçbir yerde şifa bulamadım. Sonra İncildeki İsanın haberini işittim “O’na dua et şifa alırsın dediler”. Ben de O’nun adıyla dua ettim. İçimden büyük bir sevinç akmaya başladı. Uyku hapları kullanmaya son verdim. Sigarayı İsa’nın adıyla kırdım nikotin maddesi kanımda kalmadı ve bir daha içmedim. Bende cevremdeki arkadaşlarımda bu duruma şaşırdık Tanrı insanla bu kadar ilgilenirmi diye. Dünyada gerçek sevinç yoktur, olanların hepsi geçicidir, deniz suyu gibi tuzlu ve acıdır, üstelik pahalıdır. Ama İsa hayatı ve esenliği karşılıksız veriyor. “Sıkıntınız da olsa, insanlar bize iftira da atsalar, ekonomik sıkıntılar da yaşasak İsa’nın bereketi üzerimizden kalkmayacaktır. Güzel bir yol bulduk onda devam edelim.

Rab İsa Mesihin verdiği esenlik sizinle olsun sevgili kardeşler.

Dirisu Kilisesi

Bedri Peker

24 Şubat 2013

Selam sevgili kardeşler. İsa Mesih’in kurtarışı ve Tanrımızın Lütfü bu gün hepimizin üzerinde olsun.

Koloseliler 3: 5-6
İmdi yeryüzündeki azanızı, zinayı, pisliği, ihtirası, kötü arzuyu ve putperestlik olan tamahkârlığı öldürün; bunlardan dolayı Allah’ın gazabı itaatsizlik oğullarının üzerine geliyor;

Bu ayetlerde bahsettiği gibi aslında hepimiz Tanrı’nın gazabını hak etmiş insanlardık. Çünkü hepimiz tövbe etmeden önce Tanrı’yı kızdıran ve öfkelendiren yaşam tarzları içinde yaşıyorduk.

Tanrı günah işleyen ve günahta yaşayan insandan memnun değildir. Kendisini saymayan insanları gazapla yargılayacaktır. Fakat O’nun esas amacı bizi gazapla yargılamak değil bu yargıdan kurtulmamız için bize kurtuluş kapısı açmaktır. Tanrı bu kurtuluşu Sevgili Oğlu’nun çarmıhtaki ölümü ve dirilişi ile bizim için sağlamıştır.

Galatyalılar 2:19-20
Çünkü ben Tanrı için yaşamak üzere Yasa aracılığıyla Yasa karşısında öldüm. Mesih’le birlikte çarmıha gerildim. Artık ben yaşamıyorum, Mesih bende yaşıyor. Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve benim için kendini feda eden Tanrı Oğluna imanla sürdürüyorum.

Oğlu’na olan imanla Tanrı’nın isteğine göre yaşayalım diye Mesih’i kabul eden bizler Tanrı’yı memnun eden yeni insanlar olmak üzere Mesih’le birlikte çarmıhta iptal edildik. Buna ek olarak içimize gönderilen kutsal Ruh’a itaat ederek Tanrı’yı her yönden memnun etmek için yeniden yaratıldık.

Bizi gazaba götüren et ve kanın istekleri için yaşamamalıyız. Önümüzde iki seçenek vardır; ya Tanrı’yı dışarda bırakarak gazaba uğrayacak olan bedenin günah olan arzu ve isteklerine göre, ya da bedenimizi çarmıhtaki ölümde tutarak kutsal Ruh’un isteğine göre yaşayacağız. Bunun ortası yoktur.

Kutsal Ruh’u almış imanlılar olarak maalesef çoğu zaman bedenimizi memnun etmek uğuruna içimizde olan Kutsal Ruh’a acı verip kederlendiriyoruz. Oysa biz aslında Tanrı’yla kutsal hayat yaşamak için tam itaat etmek üzere yenilendik.

Tanrı bunu kusursuz şekilde kurtulmamız için Mesih’te gerçekleştirmiştir:

– Bizi Mesih’e yönlendirerek iman etmemizi sağladı.

– Günahlarımızın cezasını Mesih’e yükleyerek bizi uğrayacağımız gazaptan kurtardı.

– Çarmıhta İsa’nın bedeninden akan Kanıyla bizi tam kutsadı.

– Et ve kanın günah arzuları bizi tekrar mağlup etmesin diye Mesih’in bedeniyle birlikte bizi de çarmıha gerip ölümüne ortak kıldı.

– Tanrı kendisiyle dost olalım diye Oğlu’nun Babam, babam diye seslenen kutsal Ruhunu içimize gönderdi. Ve bizi kendisiyle bir ruh yaptı.

– Artık Tanrı’nın kendisi ile barışmış ve dost olarak yaşayabiliriz.

Bundan sonra bize düşen görev Tanrı’ya ve Kutsal Ruhu’na tam itaat etmektir. Aynı Rab İsa Mesih gibi. Her durumda Babasının isteğini bekleyip yaptığı gibi. Örneğin düğünde suyu şaraba çevirmesini hatırlatan annesine “Anne, benden ne istiyorsun? Benim saatim daha gelmedi” demesi gibi (Yuhanna 2:4). Yani “Gökteki Babam henüz bunu yap demedi” demek istedi, ya da “Babam bana ne derse öyle yaparım”. Başka bir örnek olarak, Getsemani bahçesindeki en ıstıraplı zamanında gökteki Babasına “benim değil senin isteğin olsun” demesi gibi.

Biz çoğu zaman kendi isteklerimiz için Tanrı’nın yüzünü arıyoruz. İsteğimiz gerçekleştikten sonra “tamam buraya kadar, sen artık burada dur” diyebiliyoruz. Böyle yapmakla hem kendimizi kandırıyoruz hem de Rab’bin yüreğine acı veriyoruz.

Romalılar 12:1-2
İMDİ, ey kardeşler, bedenlerinizi diri, mukaddes, Allaha makbul kurban olarak takdim etmenizi Allah’ın rahmetleri için size yalvarırım; ruhanî ibadetiniz budur. Ve bu âleme uymayın; fakat Allah’ın iyi ve makbul ve kâmil iradesi ne olduğunu fark etmeniz için fikrinizin yenilenmesi ile değişilmiş olun.

Kutsal Kitap bize bedenlerimizin Tanrı’nın mabeti olduğunu, Kutsal Ruh’un içimizde yaşayarak O’na itaat etmenin ibadetimizin temelini oluşturduğunu kesin bir şekilde belirtmektedir.

Malaki 1: 2-3
RAB, “Esav Yakup’un ağabeyi değil mi?” diye karşılık veriyor, Ben Yakup’u sevdim, Esav’dan ise nefret ettim.

Esav’la Yakup’un hikâyesini çoğunuz biliyorsunuz. Bir annenin ikiz çocukları oluyor. Tanrı Esav’dan nefret edip Yakup’u sevdiğini belirtiyor. Acaba Tanrı, haşa, haksızlık mı yapıyor hayır. Öncesizliği bilen Tanrı Esav’ın kutsal değerlere kıymet vermeyeceğini biliyordu. Esav dünyayı seven, bedeninin tutkularına önem veren bir kişiydi. Atası İbrahim’e verilen Tanrı’nın vaadinin kıymetini hiçe saydı. Kendisine ait olan ilk oğulluk hakkının bereketlerini “bana ne faydası var” diyerek bir çorba karşılığında kardeşi Yakup’a sattı.

Yaratılış 25:32
Esav, “Baksana, açlıktan ölmek üzereyim” dedi, “İlk oğulluk hakkının bana ne yararı var?”

Esav’dan nefret eden Tanrı neden Yakup’ bu sevdi. Esav günah bedeninde yaşayan insanları temsil ediyor. Tanrı ise günahtan nefret ediyor. Yakup Tanrı’nın vaatlerine değer veren Mesih’teki ruhsal adamı temsil ediyor. Tanrı kendisine itaat eden ruhsal adamı sever.

Tıpkı bedenin istekleri ile ruhun istekleri arasındaki fark gibi.

Galatyalılar 5:19-21
Benliğin işleri bellidir. Bunlar fuhuş, pislik, sefahat, putperestlik, büyücülük, düşmanlık, çekişme, kıskançlık, öfke, bencil tutkular, ayrılıklar, bölünmeler, çekememezlik, sarhoşluk, çılgın eğlenceler ve benzeri şeylerdir. Sizi daha önce uyardığım gibi yine uyarıyorum, böyle davrananlar Tanrı Egemenliği’ni miras alamayacaklar.

Yukarıda bahsedilen bedenimizin arzu ve isteklerinde yaşarsak Tanrıyı yaşamımızdan ret etiğimizden dolayı; gazabını hak etmiş olacağız. Ve Mutlaka ebedi gazapla yargılanacağız. Çünkü Tanrıyı dinlemiyor; Mesih’in kurtarışını ret etmiş oluyoruz.

Galatyalılar 5:22-25
Ruh’un ürünüyse sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetimdir. Bu tür nitelikleri yasaklayan yasa yoktur. Mesih İsa’ya ait olanlar, benliği, tutku ve arzularıyla birlikte çarmıha germişlerdir. Ruh sayesinde yaşıyorsak, Ruh’un izinde yürüyelim.

Ruh sayesinde yaşıyorsak, Ruh’un izinde yürüyelim.

Kutsal Ruh’ta yaşarsak Tanrı’nın bizim için hazırladığı kalıcı vaadine kavuşacağız.

Esav Rab’bin kalıcı bereketlerine önem vermeyerek bir anlık ihtiyacı için ilk oğulluk hakkını bir çorba karşılığında sattı.

Yakup İse Tanrı’nın görünmeyen fakat kalıcı olan vaadine bütün yüreği ile önem verdi. Böylelikle onun soyu dünyada kalıcı bir ülkeye kavuştu. Esav ise sonradan pişman olduğu halde Tanrını kalıcı vaatlerine kavuşamadı.

Bu Adem’in günahlı soyu ile Mesih’e ait soy arasındaki ilişkiye benzemektedir. Biz dünyanın bize geçici olarak sunduklarına mı yoksa Mesih’te kalarak Tanrı’nın bize vaat ettiği kalıcı sonsuz yaşama ve Gökteki kalıcı kentteki konutlara mı önem veriyoruz. Çünkü İsa Mesih size yer hazırlamaya gidiyorum sözlerim sizde kalırsa ve sözlerimi tutarsanız gelip sizi yanıma alacağım dedi.

Biz Esav gibi mi yoksa Yakup gibi mi davranacağız. Kendi kendimizi Rab’bin önünde bu konuda sınayalım. Şu an hayatımızda en çok nelere önem veriyoruz. Eğer Esav gibi davranıyorsak tövbe edelim fakat Yakup gibi Tanrı’nın vaatlerine önem veriyorsak bunda gevşemeden devam edelim. İŞTE İSA MESİH TEZ GELİYOR HERKESİN ÖDÜLÜ ONUN ELİNDEDİR. Onu kabul edip sevenler ödül alacaklar Onu ret edenler ise gazabını hak etmiş olacaklardır.

Mesih’e sadık olanlar dünyayla birlikte yargılanmayacaklardır. Esenlikte kalın sevgili kardeşler.

Dirisu Kilisesi

Bedri Peker

3 Şubat 2013

Tanrı insanlara nasıl yaklaşıyor ve onlardan ne istiyor? Ve onunla aramızdaki ilişkinin temeli ne olmalı? Tanrı ilk atamız Adem’den ne istedi ve bizden ne istiyor?

Yaratılış Kitabı 2. bölüm 7-8’de insanın yaratılışını okuyalım:

“RAB Tanrı Adem’i topraktan Yarattı ve burnuna yaşam soluğunu üfledi. Böylece Adem yaşayan varlık oldu. RAB Tanrı doğuda, Aden’de bir bahçe dikti. Yarattığı Adem’i oraya koydu. Bahçede iyi meyve veren türlü türlü güzel ağaç yetiştirdi. Bahçenin ortasında yaşam ağacıyla iyiyle kötüyü bilme ağacı vardı.”

Rab bu iki ağacı koyduğu zaman insana bu ağaçlar hakkında bir buyruk verdi:

Gen 2:17 “Ama iyiyle kötüyü bilme ağacından yeme. Çünkü ondan yediğin gün kesinlikle ölürsün.”

Tanrı iyiyle kötüyü bilme ağacından yememizi istemedi, çünkü insana ölüm getiriyordu..Ama yaşam ağacından yiyebilirdik..İlginç olan bir nokta var..O da şu: İkisini birden yemek mümkün olmuyordu. Yani hem o ağaçtan hem de bu ağaçtan yemek yasaktı..Ya iyiyi kötüyü bilmek ya da yaşam..Tercih insana bırakıldı…Çünkü iyiyi kötüyü bilmek Tanrı’ya mahsus bir şeydir..Tanrı bizim iyiyi kötüyü kendi başımıza kavrayıp ona göre karar vermemizi istemedi. O itaat ve iman istedi. Tanrı’nın sözünü dinlememiz gerekirdi. Tanrı özgür bir irade verdi, ancak özgür iradelerini iyiyi kötüyü bilmek yönünde kullanınca günah işlediler..Günah o günden bugüne tüm yaratılışı mahvetti. Adem ve Havva İyiyi kötüyü bilmenin bir yararını görmedi. Onların sadece Tanrı’ya iman etmesi gerekiyordu..

Yar.3:22
Adem iyiyle kötüyü bilmekle bizlerden biri gibi oldu” dedi, “Artık yaşam ağacına uzanıp meyve almasına, yiyip ölümsüz olmasına izin verilmemeli. Onu kovdu. Yaşam ağacının yolunu denetlemek için de Aden bahçesinin doğusuna Keruvlar ve her yana dönen alevli bir kılıç yerleştirdi.

Bahçeden ve yaşam ağacından uzaklaştırıldılar..Demek ki, Tanrı gibi olmak uğruna yaşamdan mahrum kalan bir insanlık ırkı ortaya çıkmış oldu..Günümüzde Tanrı gibi olan, iyiyi kötüyü bilen ama gene de yaşamdan mahrum milyonlarla birlikte bu dünyayı paylaşıyoruz..İyiyle kötüyü bildiğimiz an insan hayatına günah ve ölüm girdi. Yaşam ağacına, yani sonsuz yaşama yaklaşmamız doğrudan Tanrı tarafından engellenmiş oldu.

İyiyi kötüyü bilmenin bize hiçbir faydası olmadı, ama iyiyi kötüyü bilmenin insan için faydalı olduğu yalanına inanan çok insanlar vardır. Günümüzde bu yalan pek çok kötülük üretiyor..Çünkü insanlar kontrolü ellerine alıyorlar. Örneğin kürtajın anne için bir hak olduğuna inanan pek çok insan var. Bir anne kendi iyiliği için karnındaki bebeğini öldürebiliyor.. Çünkü iyiyi ve kötüyü bildiğiniz düşünüyor ve sonunda aldığı karardan ötürü büyük bir günah işliyor.

Tanrı başlangıçtan beri O’na bağımlı olmamızı ve yaşam ağacından yememizi istiyordu.. İyiyi kötüyü bilmek Tanrı’dan bağımsızlık ilan etmek demektir ve bize ancak ölüm getirir..Böylece insan haddini aşarak Tanrı’ya iman etmeyi, O’na bağımlı olmayı reddederek kontrolü kendi eline almış oldu.

İnsanoğlu bir kez günaha düştüğü ve iyiyi kötüyü bilmeye başladığı için Tanrı’nın insanı tekrara imana ve yaşama geri getirmesi gerekiyordu. Ama bunun için öncelikle iyiyi kötüyü bilmenin ağır sonuçlarını insan anlamalıydı.. Bu ağır yükü ve mahkumiyeti anlamaları için Kutsal Yasa insanlara verildi.

“Kutsal Kitap’ta yazılı yasa öldürür, Ruh ise yaşatır” diyor..Çünkü İnsanoğlu tek başına Kutsal Yasa’yı bilmekle, ya da gerekliliklerini yerine getirmekle yaşama kavuşamaz. Yaratılış 2:9’da bu iki ağacın bahçenin ortasında olduğu ve birbirine çok yakın olduğu ima edilir. Birbirlerinden uzak değillerdir, yan yana dururlar. Aralarında bir yakınlık vardır. dikkatsiz davranırsak, yaşam ağacı yerine bilgi ağacına dokunuruz; yaşam ağacına dokunduğumuzu düşünebiliriz, çünkü bilgi ağacı yaşam ağacına çok yakındır. Kutsal Yasa’da yaşamla bağlantılıdır, ama yaşamın kendisi değildir.

İyi olan her şey yaşamla ilişkilidir. Yasa’nın buyrukları da iyidir, bu yüzden yaşama çok yakındırlar. Ama şöyle bir yanlış düşünme alışkanlığımız var. Düşmüş doğal anlayışımızla iyi olan her şeyin yaşam getireceğini düşünürüz. Ama günahlılığımız yüzünden iyi olanın aracılığıyla günah bize ölüm getirir. Bu yüzden her iyi şeyin yaşam vereceğini düşünmek hatalı olur..Böyle düşündüğümüzde Mesih’i yadsıma tehlikesi baş gösterir.

Rab İsa Yahudi din adamlarına şöyle dedi, “Kutsal Yazılar’ı araştırıyorsunuz. Çünkü bunlar aracılığıyla sonsuz yaşama sahip olduğunuzu sanıyorsunuz. Bana tanıklık eden de bu yazılardır! Öyleyken siz, yaşama kavuşmak için bana gelmek istemiyorsunuz” (Yuhanna 5:39-40). Bu din adamlarının hatası neydi? Aracı amaçları haline gelmişti..Kutsal Yazılar yaşamı bildirmek, yaşama yönlendirmek içindir, ama din adamları Kutsal Yazılar’ın kendisini asli unsur saydılar. Esas amaçtan saptılar..Kutsal Yasa’nın iyi olduğunu biliyorlardı ve Kutsal Yasa’yı çiğnemek korkusuyla etrafına sağduyudan yoksun biçimde çit ördüler..Onu korumakla o kadar meşgul oldular ki Kutsal Yazılar’ın asıl amacını anlayamadılar.

Bunun gibi Kutsal Kitap’ı okurken amacımız sonsuz yaşamın, yani Mesih’in kendisi olmalıdır. Kutsal Yazılar Rab’be tanıklık ettiğinden, Rab’den ayrı tutulamaz. Tanrı’nın bize vermek istediği esas şey biricik oğlu İsa Mesih’tir. İsa Mesih’i almayıp diğer önemsiz şeylerle ilgilendiğimizde Kutsal Yazılar’la temas kurabiliriz, ama gene de Rab’le temas içinde olmayabiliriz. Yalnızca Rab yaşam verebilir. Eğer Rab olmadan sadece Kutsal Yazılar ve Kutsal Yasa varsa, yaşama kavuşamayız. Kutsal Kitap’ta yaşam bulmak yerine, Kutsal Kitap tarafından öldürülürüz. Mesih olmadan Kutsal Kitap yazılı yasadır ve yazılı yasa öldürür.

Şeytan’ın çok kurnaz olduğunu biliyoruz. İnsanların işler, öğretmenler, bilgi, öğreti ve yazılı yasa gibi unsurlara bakmasına neden olur. Aracı amaç haline getirmek ister..Araçların kendisi kötü değildir. Bazılar şöyle sorabilir, “Tanrısal sözün, eğiticilerin, bilginin, öğretinin, yazılı yasanın nesi yanlış?” Rab bize merhamet etsin ki, bilgi ve yaşam arasındaki farkı ayırt edebilelim. Bilgi ağacı sadece kötüyle değil, iyiyle de ilişkilidir. Şeytan tüm kurnazlığıyla bizi her zaman bilgi ağacının yakınına, yaşam ağacının uzağına döndürür. İyiyi ile kötüyü bilerek kendi ihtiyaçlarımızı karşılayabileceğimizi düşündürmek ister. Ama bilgi ve yaşam arasındaki farkı görmemiz gerekir. Birçok kez bilinçsiz olarak aldanmış olabiliriz. Şeytan, en iyi bilgiyle yaşam ağacına verdiğimiz dikkatimizi dağıtmak için sürünerek gelebilir. Bilgi ne kadar iyi olursa olsun, gene de tek başına yaşam veremez.

Yuhanna üçüncü bölümde eğitimli ve tecrübeli yaşlı bir din adamı olan Nikodim Rab İsa’ya geldi ve O’na şöyle dedi, “Rabbî, senin Tanrı’dan gelmiş bir öğretmen olduğunu biliyoruz.” (Yuhanna 3:2).

Rab İsa çok hikmetli olarak Nikodim’le ne tartıştı ne onu azarladı ne de onunla uzun uzun konuştu. Onu dinledikten sonra Rab İsa şöyle cevap verdi, “Sana doğrusunu söyleyeyim, bir kimse yeniden doğmadıkça Tanrı’nın Egemenliği’ni göremez” (3:3). Bu söz Nikodim’in gerçekten kafasını karıştırdı. Şöyle düşünmüş olabilir, “Senden öğreti almaya geldim. Seni bir Rabbi, bir öğretmen olarak tanıyorum, ama yeniden doğmakla ne kastettiğini anlamıyorum. Benim gibi yaşlı bir adam annesinin rahmine girip tekrar çıkamaz. Bu nasıl bir öğreti?”

Rab İsa Nikodim’e Musa çölde yılanı nasıl yukarı kaldırdıysa, İnsanoğlu’nun da öylece yukarı kaldırılması gerektiğini söyledi (3:14). Zehirli yılanlar tarafından sokulan tüm ölen insanlar Musa’nın yukarı kaldırdığı tunçtan yılana bakmak zorundaydı. Tunçtan yılana bakan herkes yaşadı (Say. 21:7-9). Rab Nikodim’in bakması için tam yanı başındaydı. Nikodim’in O’na iman etmesi gerekiyordu; o zaman sonsuz yaşama kavuşacaktı. Nikodim’in öğretiye ihtiyacı yoktu. O’nun sonsuz yaşama ihtiyacı vardı ve bu yaşamı ancak Mesih ona bahşedebilirdi. Kutsal Yasa uzmanı olup pek çok bilgiye sahip olması şimdiye dek ona yaşam sağlamamıştı.

Yuhanna 5:21’de şöyle der, “Baba nasıl ölüleri diriltip onlara yaşam veriyorsa, Oğul da dilediği kimselere yaşam verir.” Oğul’un isteği yaşam vermektir ve O yaşam vermeye gelmiştir. “Oğul yaşam verir” ifadesini unutmamalıyız. Bu nedenle Rab Yuhanna 10:10b’de şöyle der, “Bense insanlar yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim.” Yuhanna 11:25a’da Rab Marta’ya şöyle dedi, “Diriliş ve yaşam Ben’im.” Yuhanna 14:6’da yaşam olduğunu ilan etti. Bu ayetler Mesih’in bizzat yaşam ağacı olduğunu gösterir. İnsanın kurtuluşunu takiben, Yeni Antlaşma’da yaşam ağacı bir kez daha insana sunulur. Koloseliler 3:4a, bize Mesih’in yaşamımız olduğunu söylemektedir.

Bütün bunlardan görüyoruz ki, Tanrı bize iyiyi kötüyü bilme ağacını değil, yaşam ağacını sunmaktadır..Mesih İsa Aden Bahçesi’nde Adem ve Havva’nın kaybettiği yaşam ağacının kendisidir..O dönemde iyiyi kötüyü bilmek uğruna yaşamdan vazgeçmişlerdi.Bugün de Şeytan hâlâ ilk yalanını sürdürerek Tanrı’nın aksine bizi yaşamdan vazgeçip iyiye kötüye kendimizin karar verdirmeye yönlendirmek istiyor. Bunu başardığı her an Tanrı’yı değil, kendimizi yüceltiyoruz demektir.

SEVGİLİ KARDEŞLER, ELÇİ YUHANNA’NIN ÇOK HARİKA BİR UYARISI VARDIR..1.YUHANNA 2:6’DA “Tanrı’da yaşıyorum” diyen, Mesih’in yürüdüğü yolda yürümelidir.” TANRI’DA YAŞAMAK MESİH’İN YÜRÜDÜĞÜ YOLDA YÜRÜMEKTİR..MESİH’İN NASIL BİR YOLDA YÜRÜDÜĞÜNE BİLMELİYİZ Kİ, O YOLDA BİZ DE YÜRÜYELİM.. ÇÜNKÜ MESİH YAŞAMIN KENDİSİDİR..TANRI’DA YAŞIYORUM DİYEN, İYİYİ KÖTÜYÜ BİLMELİ VE ONA GÖRE DAVRANMALIDIR DEMİYOR, MESİH’İ İŞARET EDİYOR..ÇÜNKÜ MESİH YAŞAM AĞACIDIR..YARATILIŞ’TAN BERİ TANRI BİZE BU YAŞAM AĞACINDAN YEMEMİZİ, YAŞAM AĞACININ ARDINCA GİTMEMİZİ İSTİYOR..BUGÜN MESİH İSA DEN BAHÇESİNDE KAYBETTİĞİMİZ YAŞAM AĞACI OLARAK ORTAYA ÇIKMIŞTIR..KUTSAL YAZILAR ONUN HAKKINDA YAZIYOR VE KUTSAL YAZILAR’I OKUMAMIZIN AMACI O’NU TANIMAKTIR..EĞER KUTSAL YAZILAR’I OKUYORSAK AMA YAŞAMI TANIMAMIŞSAK ÇABALAR BOŞA GİTMİŞ OLUR.

Son olarak şunu vurgulamak istiyorum:

Elçi Pavlus 1 Korintliler 3. bölümde kilisenin Tanrı’nın tarlası, Tanrı’nın binası olduğunu bize söyler. Bu binanın temeli İsa Mesih’tir ve “Bu temel üzerine kimi altın, gümüş ya da değerli taşlarla, kimi de tahta, ot ya da kamışla inşa edecek.” Diyor..Tanrı kendi binasını altın, gümüş değerli taşlarla inşa etmemizi buyuruyor..Bunun tek yolu temel olan İsa Mesih’in yaşamından beslenmektir..Altını, gümüşü ve değerli taşları Mesih İsa’nın berrak yaşam suyu ırmağından elde edeceğiz.

Filipililer 3:8 “Rabbim İsa Mesih’i tanımanın üstün değeri yanında her şeyi zarar sayıyorum, süprüntü sayıyorum. Öyle ki, Mesih’i kazanayım ve Kutsal Yasa’ya dayanan kişisel doğruluğa değil, Mesih’e iman etmekle kazanılan, iman sonucu Tanrı’dan gelen doğruluğa sahip olarak Mesih’te bulunayım.”

Dirisu Kilisesi

Alper Özharar