Adem Baytekin

 Gerçek Hristiyanlığın ne kadar harika olduğunu anlayan Âdem Bey:

Sevincim ve içimde olan sevgi müthişti ve insanları derinden sevmeye başladım. Yüreğimde kime karşı bir acılık varsa, Kutsal Rab Tanrı’nın önünde, Mesih İsa’nın adında bağışladım o zaman, gerçek Hristiyanlığın ne kadar güzel olduğunu anladım.

Selam
Ben Âdem Baytekin,

Güney doğunun  Siirt Pervari ilçesinin  TAŞ dibek  köyünde Hristiyan bir ailenin çocuğu olarak  dünyaya  geldim. Sekiz  yaşlarımdayken Dentas denilen  ve  babamın doğup  büyüdüğü köye ailece yerleştik.

Hristiyan geleneklerine göre yaşıyorduk  fakat  Tanrı’nın Kutsal  Ruhundan yeniden doğmanın ne olduğunu bilmiyorduk  ve  İsa  Mesih’te,  dirilip  yeni insan olmamız hakkında bilgimiz yoktu. Yalnız şu bilgiye sahiptik;

• İsa Mesih’in Rab ve Kurtarıcı olduğunu,
• Bizim için ölüp dirildiğini,
• Babanın sağında bizim için şefaat etmekte olduğunu,
• Ve tekrar gelip bizi yanına alacağını,
• Ve O’ndan başka Kurtarıcı olmadığını,
• Tanrı’nın Nuru olduğunu,
• Yalan söylememeyi,
• Yüreğimizin temiz olmasını,
• İnsanları ikna etmek için hiç yemin etmemeyi, Sadece inancınız olsun demeyi
• Elli günlük orucu, Yani Perhizi tutup, her zaman ezberlediğimiz aynı duaları ederdik

Fakat gerçek ve Kutsal olan Hristiyanlığı tam olarak bilmiyorduk, öğrendiğimiz bilgiler ebedi yaşama sahip olmamız için  yeterli değildi. Rab İsa aracılığı  ile Tanrının lütfuna kavuşmamız için İncilin  ışığına  gereksinimimiz vardı.

Ben, her zaman  Rab’ den  korkardım. Günah  işlediğimde, kendi  kendime  derdim: “Keşke  yer açılsa  da, Yok  olaydım” çünkü  Rab ’be  karşı çok utanırdım.

Bu nedenle hem  insanlar  önünde, hem  Rab ’bin önünde temiz  yüreğim  olmasını  isterdim. Her  zaman  Hristiyanlığa  karşı, derin bir özlemim  vardı, böylece  ben, on  altı  yaşına geldim.

Evlendiğim eşim Hediye Hanım da benimle aynı  yaştaydı. Yani 16  yaşındaydı.

On dokuz yaşıma kadar  köyümüzde  kaldık ve bu  süreç  içinde, iki  çocuğumuz  oldu. Bir erkek ve bir kızımız oldu.

Bu çevrede kaldığım sürece, temiz  ve mutlu  bir  hayat  yaşayamam diye düşündüm ve  öylece  kalktım, elimdeki  hayvanları ve o senenin  içinde gelen  tahılları satışa çıkardım. Rab  hemen müşteri karşıma çıkardı  ve iyi  parayla satıldı. Tarlalarımızı, bağlarımızı ve evlerimizi kimse almadı. Hepsini olduğu  gibi  bırakıp köyden çıktık.

Ailemi  alıp Mersin’e yerleştim. Orada Katolik bir cemaat vardı. Onlara zaman zaman  gidiyordum. Bir gün Papaz sordu, tövbe etmek  isteyen varsa şu yana gelsin.

Ben de gösterdiği yere gittim. Bir kaç  soru  sordu : “şunu  yaptın mı? Şunu işledin mi?” ben de “hayır “diye cevap  verdim. Ve bu  cevap  gerçek dışı bir  cevaptı. Papaz  “tamam” dedi  ve “Tanrı  seni  Kutsasın”.

Ben de  böylece tövbe  etmiş  olarak evime gittim. Tövbem iki gün sürmedi ve eski yaşantıma devam ettim. Çünkü değişmedim.

1969 yılın da Askere gideceğim için ailemi alıp Mardin ilinin Midyat ilçesine evimi taşıdım çünkü orda Hristiyanlar çok olduğu için ailem için güvenli bir yerdir diye düşündüm.

Ve oradan askere  gidip döndüm. Midyat’ta askere gitmeden  önce tanıştığım yüreği tatlı ve temiz olan bir arkadaşım vardı.

Ben asker iken  o sırada İstanbul’a göç etmişti. Ben  askerlikten döndüm ve onun  yanına geldim. Onu görünce ilk gördüğümden daha da  hoş  olmuştu ve onun evinde dua toplantıları oluyordu.

Ben de katılmaya başladım. O kardeş o kadar mutlu idi ki saatlerce bana İsa Mesih’ten anlatır ve yorulmazdı. Bir gün  ona, ”bana  bir İncil  bulabilir misin?” diye sordum. Ve o da “tamam” dedi.

Yanında Matta bölümü vardı onu bana verdi. Bu sırada sağ olsun onun çok değerli  bir abisi vardı. Bana bir matbaada  iş buldu  ve  geceleri de iş yerinde yatardım. İncili  aldım ve okumaya  başladım. Okurken yüreğimin  ne kadar bozuk  olduğunu gördüm.

Yeremya Peygamber’de yazıldığı gibi:

Yürek her şeyden daha aldatıcıdır, iyileşmez,
Onu kim anlayabilir?
«Ben RAB, herkesi davranışlarına,
Yaptıklarının sonucuna göre ödüllendirmek için
Yüreği yoklar, düşünceyi denerim.»
Yeremya17:9-10

Ve akşamleyin üzerinde  yattığım  ranzaya çıktım, dizlerim üzerine geldim. Yüreğimden nasıl geldiyse Rab İsa  Mesih’in  adında, hayatımda işlediğim bütün günahlarımı  bağışlasın diye dua ettim. Ve daha   fazla  dua  isteği  geldi.
Dua ettikçe yüreğime bol sevinç  akmaya  başladı ve gece  saat on birlere  kadar sürdü.

Öğleki yüreğim ve canım Yaşayan  Tanrı’nın Teselli  veren Kutsal Ruhuyla ve Mesh ediliş ’in  sevinci ile doldurdu.

Ondan  sonra yatağıma uzanıp  yattım. Sabahleyin  uyandığımda, bütün yaşamımın değişmiş  olduğunu gördüm. Bu ne harika bir şey.

Sevincim ve içimde olan sevgi  müthişti ve insanları derinden sevmeye  başladım. Yüreğimde kime  karşı bir acılık  varsa, Kutsal Rab Tanrı’nın   önünde, Mesih  İsa’nın adında bağışladım.

O zaman, gerçek  Hristiyanlığın ne kadar güzel  olduğunu anladım.

Ve daha sonra  Rab  eşimin yüreğine de dokundu Kutsal Ruhuyla onu  ziyaret etti, onun da yüreği değişti Oda Kutsal Ruhtan yeniden doğdu ve Rabin sevinci ile şimdi ebedi hayat ümidine sahiptir.

Ve Tanrım bize çok  sağlıklı oğullar ve kızlar verdi. Onların  geçimi  için bana iyi bir iş  sağladı ve bütün aile olarak Rab ’bin topluluğu içinde  devam ettik.

Elimden geldiğince, Rab ‘bin sözü ile onları eğitmeye çalıştım ve şimdi onları yüreklerine ekilmiş olan  Tanrı’nın diri  sözüne emanet ettim.

Ve Kutsal  Tanrı’nın Mesih’te ki lütfu sayesinde çürümez, lekesiz  ve  solmaz  diri  bir umuda  sahibim.

Ben bu Tanrı’nın  Vaadine sahip  olarak, Kutsal İncil’in  dediği  gibi  ben de  isterim ki, bütün  insanlar bu  Yüce  Lütfa sahip  olsunlar. Mesih’in  yüreğime koyduğu sevgi  ölçüsüne  göre, her  insanı seviyorum. Çünkü Tanrı Sevgidir.

Ve şimdi arzum şudur, bütün insanların  günahtan  kurtulmalarını  ve Diri Tanrı’yı tanımalarını istiyorum.

Böyle yapmak iyidir ve Kurtarıcımız Tanrı’yı hoşnut eder.  O bütün insanların kurtulup gerçeğin bilincine erişmesini ister. Çünkü tek Tanrı ve Tanrı’yla insanlar arasında tek aracı vardır. O da insan olan ve kendisini herkes için fidye olarak sunmuş bulunan Mesih İsa’dır. Uygun zamanda verilen tanıklık budur.

İncil. Timoteos 2:1 -5 ‘ te yazıldığı gibi.

Şimdi eşim Hediye hanımla birlikte İstanbul’da incili bir kilisede gönüllü olarak Rabbe hizmet etmekteyiz. Rab İsa Mesih’ten dilerim ki, bu tanıklığım size bereket  olsun.

Diri Tanrı’nın Lütfunda esen kalın.

Adem Baytekin